rozwścieczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

rozdrażnić daną osobę i wywołać jej irytację lub nawet wściekłość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

coś podziałało na kogoś jak/niczym płachta na byka
rozdrażnić
rozgniewać
rozzłościć

	Były też wypadki wezwań do unieszkodliwienia (odstraszenia) rojów rozwścieczonych pszczół i os. źródło: NKJP: Barbara Mirus: Jednostka w starym młynie, Goniec Rumski, 2000-04-21
	Rozwścieczone strachem psy rzucały się na pełne ciężarówki, kąsały gumowe opony. źródło: NKJP: Olga Tokarczuk: Prawiek i inne czasy, 1996
	Najgorzej mnie rozwścieczyło, że w budce była terenowa prasa, którą mogłem przeczytać, oszczędzając czasu; ale była zamknięta. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Jej okrzyki rozwścieczyły milicjanta, który widać nie miał siostry: podbiegł do niej ze wzniesioną pałką i byłby ją zdzielił przez ramię, gdyby nie ja. źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
	W Nawojowej 16-latek napadł na 15-latka. Starszy chłopak zaatakował młodszego z zaskoczenia i grożąc jeszcze cięższym pobiciem zażądał pieniędzy. Ofiara nie miała gotówki. To bardzo rozwścieczyło napastnika. źródło: NKJP: (sś): Rozbój z legitymacją szkolną, Gazeta Krakowska, 2003-03-15

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozwścieczyłem +(e)m rozwścieczył	rozwścieczyłam +(e)m rozwścieczyła	rozwścieczyłom +(e)m rozwścieczyło	rozwścieczyliśmy +(e)śmy rozwścieczyli	rozwścieczyłyśmy +(e)śmy rozwścieczyły
2 os.	rozwścieczyłeś +(e)ś rozwścieczył	rozwścieczyłaś +(e)ś rozwścieczyła	rozwścieczyłoś +(e)ś rozwścieczyło	rozwścieczyliście +(e)ście rozwścieczyli	rozwścieczyłyście +(e)ście rozwścieczyły
3 os.	rozwścieczył	rozwścieczyła	rozwścieczyło	rozwścieczyli	rozwścieczyły

bezosobnik: rozwścieczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozwścieczmy
2 os.	rozwściecz	rozwścieczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozwścieczyłbym bym rozwścieczył	rozwścieczyłabym bym rozwścieczyła	rozwścieczyłobym bym rozwścieczyło	rozwścieczylibyśmy byśmy rozwścieczyli	rozwścieczyłybyśmy byśmy rozwścieczyły
2 os.	rozwścieczyłbyś byś rozwścieczył	rozwścieczyłabyś byś rozwścieczyła	rozwścieczyłobyś byś rozwścieczyło	rozwścieczylibyście byście rozwścieczyli	rozwścieczyłybyście byście rozwścieczyły
3 os.	rozwścieczyłby by rozwścieczył	rozwścieczyłaby by rozwścieczyła	rozwścieczyłoby by rozwścieczyło	rozwścieczyliby by rozwścieczyli	rozwścieczyłyby by rozwścieczyły

bezosobnik: rozwścieczono by

bezokolicznik: rozwścieczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozwścieczywszy

gerundium: rozwścieczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozwścieczony

odpowiednik aspektowy: rozwścieczać

+

rozwścieczyć

+

KOGO + (CZYM)

Zob. wściec