zaiste
-
daw. nadawca mówi, że o tym, o czym mowa, można to powiedzieć, bo jest właśnie tak
-
komentarz przyrematyczny
-
wyrażenie epistemiczne - wykładnik potwierdzania
-
(quasi)synonimy: faktycznie
istotnie II
rzeczywiście
w rzeczy samej
zaprawdę
-
Gdy Piotr z Bielawy zginął z ręki mściwych papieżników, pan Szarlej ratował jego brata, nie bacząc na niebezpieczeństwo, na jakie sam się wystawia. Zaiste, rzadki w dzisiejszych czasach przykład honoru.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Widok był zaiste tak wspaniały, że nieszczęsny portier, wciąż niepewny, czy to delirium, czy rzeczywiste zdarzenie, zamarł z rozdziawioną gębą i wybałuszonymi oczyma, kompletnie zapominając, iż ma w zasięgu ręki przycisk alarmowy.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
Najważniejsze to nadrobić stratę czasu, jaka wynikła z diabelnego zaiste układu wiatrów, który przez miesiąc zagradzał nam drogę do domu.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985
To pewne, że jednym ze skutków musi być dołączenie nazwiska Słonimskiego do powyższej listy, smutnej nad wszelki wyraz, ale, zaiste, w niemałej mierze honorowej.
źródło: NKJP: Janina Kumaniecka: Saga rodu Słonimskich, 2003
Król zaś Francji, kiedy te usłyszał, zapytał: Czy Wilhelm Marszałek nadal żyw jest? I odpowiedziano mu: Zaiste.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
-
część mowy: partykuła
-
zaiste _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącegoszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
st.pol. isty 'wspomniany, rzeczony, wiadomy; przekonany, nie mający wątpliwości; prawdziwy, niewątpliwy, nieomylny, pewny; główny'
z psł. *jьstъ 'ten sam'