zaprawdę
-
daw. nadawca mówi o tym, o czym mowa, że jest właśnie tak
-
komentarz przyrematyczny
-
wyrażenie epistemiczne - wykładnik potwierdzania
-
(quasi)synonimy: faktycznie
istotnie II
rzeczywiście
w rzeczy samej
zaiste
-
Zaprawdę, świat pełen jest niegodziwości, a po gościńcach i lasach znacznie łatwiej o łotrzyka niźli o przeoryszę.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Następnie wierni obdarowywali popa pisankami, mówiąc: „Christos woskres” (Chrystus zmartwychwstał), a ten odpowiadał: „Wo istinu woskres” (Zaprawdę zmartwychwstał) i całował obecne w cerkwi kobiety.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
- Zaprawdę, okropny jest los króla, który poznał wszystko, co można poznać, tak że to, co do niego mówią, brzmi pusto jak pęknięty dzban!
źródło: NKJP: Stanisław Lem: Bajki robotów, 1964
Występowanie wolnego tlenu w atmosferze ziemskiej w znacznych ilościach jest zaprawdę istotną anomalią i zdaje się czymś sprzecznym z fizykochemią.
źródło: NKJP: Jerzy Dzik: Dzieje życia na ziemi: wprowadzenie do paleobiologii, 1992
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, trudna jest przemiana kobiety w człowieka.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
-
część mowy: partykuła
podklasa: epistemiczna
-
zaprawdę _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącegoszyk: zmienny: neutralna antepozycja