chwalipięta
-
pot. pejorat. osoba, która lubi się chwalić
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: samochwała
-
W polskim obyczaju chwalenie się nie należy do dobrze widzianych zachowań. Nie lubimy chwalipięty, osoby, która przedstawia się w świetle korzystniejszym niż naprawdę funkcjonuje.
źródło: NKJP: Marek Zaradniak: Bez fałszywej skromności, Gazeta Poznańska, 2003-03-08
Pierwszego wzorowego chwalipiętę, żołnierza samochwałę, wymyślił starożytny Plaut, którą to figurę później twórczo adaptował Szekspir (Falstaff), ale także nasz Henryk Sienkiewicz, opisując wyczyny Jana Onufrego Zagłoby [...].
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Parada blagierów, Polityka, 2000-04-01
Rzadko się zdarza, by kobieta wychodziła przed szereg. A jeśli już przed ten szereg wyjdzie, to zaraz nazywa się ją chwalipiętą.
źródło: NKJP: Henryka Bochniarz, Jacek Santorski: Bądź sobą i wygraj: 10 podpowiedzi dla aktywnej kobiety, 2003
- A ja mówię, że warto byłoby ich śledzić - powiedział Batura. - Można, dlaczego nie - zgodził się Joniec - przyłapiemy ich na kłamstwie, chwalipiętów.
źródło: NKJP: Edmund Niziurski, Księga urwisów, 1954
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chwalipięta
chwalipięci
chwalipięty
D. chwalipięty
chwalipiętów
chwalipięt
C. chwalipięcie
chwalipiętom
B. chwalipiętę
chwalipiętów
chwalipięty
N. chwalipiętą
chwalipiętami
Ms. chwalipięcie
chwalipiętach
W. chwalipięto
chwalipięci
chwalipięty
ndepr chwalipięty
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm chwalipięt , B. lm chwalipięty . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm chwalipiętów lub r. ż, D. lm chwalipięt , B. lm chwalipięty
-
Zob. chwalić i pięta