birbant

To był wielki talent i wielki birbant. Dwukrotnie przegrał swój dom w karty i dwukrotnie odkupił mu go przyjaciel Jan Kiepura. To nie pomogło, Gruszczyński pił coraz więcej, stracił dom, popadł w zapomnienie.

źródło: NKJP: Joanna Podgórska: Powrót słońca w Milanówku, Polityka, 2003-11-08

Dawny hulaka, birbant i utracjusz stał się dla okupowanej Warszawy ostatnim symbolem świetnej przeszłości Rzeczypospolitej. Otacza go powszechny szacunek i sympatia.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

Gryfa można by wziąć na pierwszy rzut oka za nieco rozpieszczonego jedynaka. Birbanta trwoniącego rodzicielską pensję na wino i kobiety.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Kamień na szczycie - Kroniki Drugiego Kręgu: Księga II, 2002

Do Gdańska zjeżdżało także wielu cudzoziemców [...], tak więc wielojęzyczny korowód birbantów hulał po mieście „na kształt młodych diabłów”. Odbywały się też wystawne bale w domach cechowych i prywatnych salonach patrycjuszy.

źródło: NKJP: Antoni Kozłowski: Historia trunkiem pisana, Dziennik Bałtycki, 2000-01-14