-
książk.
poczucie wyższości w stosunku do osób lub zjawisk, które uznaje się za bezwartościowe lub moralnie naganne
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
-
-
- lekka, nieukrywana, wyniosła, zimna wzgarda
- wzgarda i nienawiść, wzgarda i poniżenie
- przedmiot, uśmiech wzgardy
- zasługiwać na wzgardę
- odrzucić, traktować coś ze wzgardą
- godny, pełen wzgardy
- okazać, przyjmować wzgardę
-
|
Czuję do niego wrogość i wzgardę.
źródło: NKJP: Barbara Labuda: Poszukiwania, 2005
|
|
A cóż Nawarra? W Rouen, chcąc okazać wzgardę oblężonym, wygramolił się na okop, żeby oddać urynę „w obliczu nieprzyjaciela”.
źródło: NKJP: Józef Hen: Ja, Michał z Montaigne?, 2009
|
|
Nie potrafił nawet ukryć wzgardy dla ich kłótliwości i braku zdecydowania i pierwszy wystąpił z pomysłem, by komendanci walczący w Afganistanie sami skrzyknęli się, stworzyli wielki partyzancki front i przestali słuchać sprzecznych rozkazów peszawarskich pieniaczy.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000
|
|
Krzysztof odjeżdża i pełen jest wzgardy w stosunku do „babskich zabobonów”.
źródło: NKJP: Napisz powieść z Pilchem, Polityka, 2001-09-08
|
|
- A ja mam panu uwierzyć! - prychnęła ze wzgardą.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
wzgarda
|
wzgardy
|
|
| D. |
wzgardy
|
wzgard
|
|
|
|
| C. |
wzgardzie
|
wzgardom
|
|
| B. |
wzgardę
|
wzgardy
|
|
| N. |
wzgardą
|
wzgardami
|
|
| Ms. |
wzgardzie
|
wzgardach
|
|
| W. |
wzgardo
|
wzgardy
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
wzgarda |
+ |
|
|
|
+ |
wzgarda |
+ |
|
-
Od: przedrostkowego czasownika wzgardzić; zob. gardzić
CHRONOLOGIZACJA:
1500,
SStp
W postaci: wgarda
Data ostatniej modyfikacji: 30.05.2017