winić - Wielki słownik języka polskiego PAN

uważać, że właśnie dana osoba ponosi winę za coś albo że coś złego stało się z właśnie z określonej przyczyny, a nie innej

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

obwiniać

winić dyrekcję, lekarzy, ludzi, media, młodzież, organizatorów, rząd, siebie, władze, wszystkich
winić za grzechy, za porażkę, za śmierć, za wypadek, za wszystko, za zło
winić najbardziej
móc, zacząć winić; trudno winić

	Facet jest wciąż rozdrażniony, wini za wszystko swoje otoczenie, głównie zaś żonę. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Wychowanie seksualne dla klasy wyższej, średniej i niższej, 1999
	Za swoje omdlenie winiła zmianę powietrza i emocje związane z podróżą; nie przyszło jej do głowy, że w grę może wchodzić coś więcej. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Przedstawiciele kadry kierowniczej winili o utratę pracy siebie, a szeregowi pracownicy czynniki zewnętrzne. źródło: NKJP: Jolanta Grotowska-Leder: Fenomen wielkomiejskiej biedy: od pizodu do underclass, 2002
	Część pielęgniarek w akcie desperacji skierowało wnioski do komornika. Trudno je winić, że nie mając za co żyć, wszelkimi sposobami próbują odzyskać należne pieniądze. źródło: NKJP: (PEKA): Dziś referendum, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-03-04

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: winiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę winił będę winić	będę winiła będę winić	będę winiło będę winić	będziemy winili będziemy winić	będziemy winiły będziemy winić
2 os.	będziesz winił będziesz winić	będziesz winiła będziesz winić	będziesz winiło będziesz winić	będziecie winili będziecie winić	będziecie winiły będziecie winić
3 os.	będzie winił będzie winić	będzie winiła będzie winić	będzie winiło będzie winić	będą winili będą winić	będą winiły będą winić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wińmy
2 os.	wiń	wińcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: winiono by

bezokolicznik: winić

imiesłów przysłówkowy współczesny: winiąc

gerundium: winienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: winiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: winiony

odpowiednik aspektowy: obwinić

	+	winić	+	KOGO/CO + (za CO \| o CO)
	+	winić	+	KOGO/CO + (że ZDANIE)

psł. *viniti, *vińǫ 'obarczać winą, uważać za winnego, oskarżać'

Od: wina (zob.)