konsternacja
-
książk. zakłopotanie
-
[konsternacja] lub [kąsternacja]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
synonimy: pomieszanie
zakłopotanie
zmieszanie
-
- całkowita, głęboka, kompletna, spora, zupełna konsternacja
- chwila, moment konsternacji
- powodować, wywołać, wzbudzić konsternację
- wprawić kogoś w konsternację
-
- Dlaczego dopiero teraz postanowiły panie poprzeć protestujące koleżanki? - dopytywałem się pielęgniarek maszerujących przez Wałbrzych. Moje pytanie wywołało krótką konsternację.
źródło: NKJP: Piotr Michalski: Ponad 100 pielęgniarek protestowało w Wałbrzychu Milczały w marszu, Gazeta Wrocławska, 1999
Rozwścieczony Amerykanin grzmoci pięścią w fortepian, przerywa koncert, zabiera zespół i schodzi ze sceny. Chwila konsternacji, co będzie dalej.
źródło: NKJP: Przerwany koncert, Dziennik Polski, 1998-10-26
Zacząłem wyobrażać sobie, jak profesor siłą przepycha się do mikrofonu i zaczyna wykrzykiwać swoje nawiedzone prawdy. Jak nastaje kompletna konsternacja. Nikt nie wie, o co chodzi, nikt staruszka nie rozumie.
źródło: NKJP: Grzegorz Kopaczewski: Huta, 2007
Do Szkoły Podstawowej w Dębsku w biały dzień przyszedł bóbr. Czego chciał? Nie wiadomo. W każdym razie dzieciom sprawił radość, nauczycieli zaś wprawił w konsternację - zwierzę mogło być chore.
źródło: NKJP: K. Jakubowski: Nie tak ostro, bobrze!, Tygodnik Ciechanowski, 2006-08-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. konsternacja
konsternacje
D. konsternacji
konsternacji
neut konsternacyj
char C. konsternacji
konsternacjom
B. konsternację
konsternacje
N. konsternacją
konsternacjami
Ms. konsternacji
konsternacjach
W. konsternacjo
konsternacje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. consternātiō 'niepokój, zamieszanie'