wpienić - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. zezłościć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	synonimy:	spienić wkurzyć wnerwić zapienić zezłościć
	hiperonimy:	zdenerwować

	I w końcu tylko Petra patrzyła pogardliwie, trzymając dłonie wyprężone do góry. A ta co? Chce mnie wpienić?! - poskarżył się Edek. źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
	Chadaj, który z początku trochę nas wpienił tym, że ledwie postawił nogę w NRD, już spiknął się z Niemką, starał się te nasze zastrzeżenia wygasić w ten sposób, że traktował ją z góry. źródło: NKJP: Henryk Sekulski: Przebitka, 2001
	A w sklepie ten zaczyna oglądać nie telewizory, tylko ich metryczki, aż mnie to wpieniło, biorę go na bok i pytam, czy kupuje telewizor, czy lekturę na wieczór. źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
	Edzio był tak wpieniony, że już nie słyszał, co do niego mówiłem. źródło: NKJP: Elwira Kucharska: Siła przyciągania, czyli polskie losy, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wpieniłem +(e)m wpienił	wpieniłam +(e)m wpieniła	wpieniłom +(e)m wpieniło	wpieniliśmy +(e)śmy wpienili	wpieniłyśmy +(e)śmy wpieniły
2 os.	wpieniłeś +(e)ś wpienił	wpieniłaś +(e)ś wpieniła	wpieniłoś +(e)ś wpieniło	wpieniliście +(e)ście wpienili	wpieniłyście +(e)ście wpieniły
3 os.	wpienił	wpieniła	wpieniło	wpienili	wpieniły

bezosobnik: wpieniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wpieńmy
2 os.	wpień	wpieńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wpieniłbym bym wpienił	wpieniłabym bym wpieniła	wpieniłobym bym wpieniło	wpienilibyśmy byśmy wpienili	wpieniłybyśmy byśmy wpieniły
2 os.	wpieniłbyś byś wpienił	wpieniłabyś byś wpieniła	wpieniłobyś byś wpieniło	wpienilibyście byście wpienili	wpieniłybyście byście wpieniły
3 os.	wpieniłby by wpienił	wpieniłaby by wpieniła	wpieniłoby by wpieniło	wpieniliby by wpienili	wpieniłyby by wpieniły

bezosobnik: wpieniono by

bezokolicznik: wpienić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wpieniwszy

gerundium: wpienienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wpieniony

odpowiednik aspektowy: wpieniać

+

wpienić

+

KOGO + (CZYM)

Zob. piana