opłakać

  • płacząc lub ubolewając nad czymś, wyrazić swój głęboki żal i następnie pogodzić się ze stratą
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

    • opłakać zmarłego; stratę, śmierć
  • Byłam pewna, że nie żyje. Dałam na mszę. Opłakałam.

    źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009

    Teraz, kiedyśmy już opłakali trzecią z kolei fabrykę samochodów utraconą na rzecz sąsiadów, warto zastanowić się na sucho, czy rozpaczać warto.

    źródło: NKJP: Andrzej Krzysztof Wróblewski: Pogonić prezydenta, Gazeta Krakowska, 2004-03-22

    Krok po kroku mogłyśmy pracować nad sposobem, w jaki pacjentka może opłakać w procesie żałoby swoje dzieciństwo, pożegnać się z iluzją, że jej opiekunowie ją kochali jako autonomiczną osobę, a jednocześnie zachować jakiś fragment realnej relacji ze starzejącymi się rodzicami [...].

    źródło: NKJP: Katarzyna Schier: Piękne brzydactwo. Psychologiczna problematyka obrazu ciała i jego zaburzeń, 2009

    Takie jest właśnie moralne i duchowe sedno sprawy: opłakać cierpienie polskich Żydów i wyrazić skruchę za tę jego część, którą spowodowali Polacy.

    źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Na kolanach, Polityka, 2001-06-02

    Raz jej się trafiło dostać ocenę niedostateczną z fizyki, co opłakała serdecznie.

    źródło: NKJP: 49 lat po maturze, Dziennik Polski, 2003-09-27

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. opłaczę
    opłaczemy
    2 os. opłaczesz
    opłaczecie
    3 os. opłacze
    opłaczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. opłakałem
    +(e)m opłakał
    opłakałam
    +(e)m opłakała
    opłakałom
    +(e)m opłakało
    opłakaliśmy
    +(e)śmy opłakali
    opłakałyśmy
    +(e)śmy opłakały
    2 os. opłakałeś
    +(e)ś opłakał
    opłakałaś
    +(e)ś opłakała
    opłakałoś
    +(e)ś opłakało
    opłakaliście
    +(e)ście opłakali
    opłakałyście
    +(e)ście opłakały
    3 os. opłakał
    opłakała
    opłakało
    opłakali
    opłakały

    bezosobnik: opłakano

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. opłaczmy
    2 os. opłacz
    opłaczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. opłakałbym
    bym opłakał
    opłakałabym
    bym opłakała
    opłakałobym
    bym opłakało
    opłakalibyśmy
    byśmy opłakali
    opłakałybyśmy
    byśmy opłakały
    2 os. opłakałbyś
    byś opłakał
    opłakałabyś
    byś opłakała
    opłakałobyś
    byś opłakało
    opłakalibyście
    byście opłakali
    opłakałybyście
    byście opłakały
    3 os. opłakałby
    by opłakał
    opłakałaby
    by opłakała
    opłakałoby
    by opłakało
    opłakaliby
    by opłakali
    opłakałyby
    by opłakały

    bezosobnik: opłakano by

    bezokolicznik: opłakać

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: opłakawszy

    gerundium: opłakanie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: opłakany

    odpowiednik aspektowy: opłakiwać

  • bez ograniczeń + opłakać +
    KOGO/CO + (JAK)
  • Zob. płakać

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XIV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 02.02.2017