udręczyć
-
książk. w rezultacie długotrwałych działań powodujących cierpienie fizyczne bądź psychiczne doprowadzić do zmęczenia lub jakiejś granicy wytrzymałości
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: zdręczyć
-
Dziś Zachód bije na alarm: embargo udręczyło naród iracki, lecz nie zniosło tyrana.
źródło: NKJP: Beata Pawlak: Irak, Gazeta Wyborcza, 1996-10-25
[...] Ni stąd, ni zowąd znowu nadjechał przepełniony tramwaj i przywiózł następnych uchodźców, udręczonych ściskiem, na wpół uduszonych, ledwie żywych.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Skaza, 2006
[...] Przyczyną jest chęć zdobycia uznania w swoim środowisku. Wychodzą oni z założenia, że jeżeli kogoś pobiją lub udręczą, to dzięki temu będą bardziej szanowani i poważani [...].
źródło: NKJP: Sebastian Reńca: Szukając pomocy, Dziennik Zachodni, 2008-12-19
Jack, który spowodował wspomniany wypadek, jest udręczony poczuciem winy i przekonany o tym, że Bóg, któremu zaufał, go opuścił.
źródło: NKJP: Bogna Błażewicz: Nad otchłanią nieszczęść, 2004-03-19
Opowiada ona o pewnym człowieku, który udręczony ciężką chorobą ciała zaczął bluźnić Bogu.
źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Niebo w domu Ojca, czyściec dla kogo, piekło w oddaleniu, 2010
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. udręczę
udręczymy
2 os. udręczysz
udręczycie
3 os. udręczy
udręczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. udręczyłem
+(e)m udręczył
udręczyłam
+(e)m udręczyła
udręczyłom
+(e)m udręczyło
udręczyliśmy
+(e)śmy udręczyli
udręczyłyśmy
+(e)śmy udręczyły
2 os. udręczyłeś
+(e)ś udręczył
udręczyłaś
+(e)ś udręczyła
udręczyłoś
+(e)ś udręczyło
udręczyliście
+(e)ście udręczyli
udręczyłyście
+(e)ście udręczyły
3 os. udręczył
udręczyła
udręczyło
udręczyli
udręczyły
bezosobnik: udręczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. udręczmy
2 os. udręcz
udręczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. udręczyłbym
bym udręczył
udręczyłabym
bym udręczyła
udręczyłobym
bym udręczyło
udręczylibyśmy
byśmy udręczyli
udręczyłybyśmy
byśmy udręczyły
2 os. udręczyłbyś
byś udręczył
udręczyłabyś
byś udręczyła
udręczyłobyś
byś udręczyło
udręczylibyście
byście udręczyli
udręczyłybyście
byście udręczyły
3 os. udręczyłby
by udręczył
udręczyłaby
by udręczyła
udręczyłoby
by udręczyło
udręczyliby
by udręczyli
udręczyłyby
by udręczyły
bezosobnik: udręczono by
bezokolicznik: udręczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: udręczywszy
gerundium: udręczenie
liczba pojedyncza liczba mnoga M. udręczenie
udręczenia
D. udręczenia
udręczeń
C. udręczeniu
udręczeniom
B. udręczenie
udręczenia
N. udręczeniem
udręczeniami
Ms. udręczeniu
udręczeniach
W. udręczenie
udręczenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: udręczony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. udręczony
udręczony
udręczony
udręczone
udręczona
D. udręczonego
udręczonego
udręczonego
udręczonego
udręczonej
C. udręczonemu
udręczonemu
udręczonemu
udręczonemu
udręczonej
B. udręczonego
udręczonego
udręczony
udręczone
udręczoną
N. udręczonym
udręczonym
udręczonym
udręczonym
udręczoną
Ms. udręczonym
udręczonym
udręczonym
udręczonym
udręczonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. udręczeni
udręczeni
udręczone
udręczone
D. udręczonych
udręczonych
udręczonych
udręczonych
C. udręczonym
udręczonym
udręczonym
udręczonym
B. udręczonych
udręczonych
udręczonych
udręczone
N. udręczonymi
udręczonymi
udręczonymi
udręczonymi
Ms. udręczonych
udręczonych
udręczonych
udręczonych
odpowiednik aspektowy: udręczać
Inne uwagi
Zwykle imb
-
+ udręczyć + KOGO + (CZYM) -
Zob. dręczyć