dukać
-
mówić z trudem, cicho i niepewnie, często przerywając wypowiedź
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- dukać z kartki; z trudem
- zacząć dukać
-
„Pan sierżant” ustawił nas w dwuszeregu, rozparł się za stołem i po kolei dukał z kartki nasze nazwiska.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
Przez kilka minut rozmówca duka o błahych sprawach, dusząc coś w sobie.
źródło: NKJP: Leszek K. Talko: Co im powiedzieć, Gazeta Wyborcza, 1994-01-25
Musiałam się ekspresowo odizolować od wszystkich ludzi na świecie. Szczególnie od Sandry, która nie przestawała dukać o tym przeklętym kolesiu.
źródło: Internet: lol24.com
- To ty to zrobiłeś? - zapytała i nagle wstała. [...]
- Nie wiem, jak to... bo ja chyba... byłem pijany... - zacząłem dukać.źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik ciężarowca, 2007
Stanął spłakany przed domem i dukał, że na polanę przyszła milicja [...].
źródło: NKJP: Cezary Łazarewicz: Po pierwsze honor, po drugie dutki, Gazeta Wyborcza, 1998-12-31
-
część mowy: czasownik
aspekt: niedokonany
Tryb oznajmujący
Czas teraźniejszy
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dukam
dukamy
2 os. dukasz
dukacie
3 os. duka
dukają
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dukałem
+(e)m dukał
dukałam
+(e)m dukała
dukałom
+(e)m dukało
dukaliśmy
+(e)śmy dukali
dukałyśmy
+(e)śmy dukały
2 os. dukałeś
+(e)ś dukał
dukałaś
+(e)ś dukała
dukałoś
+(e)ś dukało
dukaliście
+(e)ście dukali
dukałyście
+(e)ście dukały
3 os. dukał
dukała
dukało
dukali
dukały
bezosobnik: dukano
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. będę dukał
będę dukać
będę dukała
będę dukać
będę dukało
będę dukać
będziemy dukali
będziemy dukać
będziemy dukały
będziemy dukać
2 os. będziesz dukał
będziesz dukać
będziesz dukała
będziesz dukać
będziesz dukało
będziesz dukać
będziecie dukali
będziecie dukać
będziecie dukały
będziecie dukać
3 os. będzie dukał
będzie dukać
będzie dukała
będzie dukać
będzie dukało
będzie dukać
będą dukali
będą dukać
będą dukały
będą dukać
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dukajmy
2 os. dukaj
dukajcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dukałbym
bym dukał
dukałabym
bym dukała
dukałobym
bym dukało
dukalibyśmy
byśmy dukali
dukałybyśmy
byśmy dukały
2 os. dukałbyś
byś dukał
dukałabyś
byś dukała
dukałobyś
byś dukało
dukalibyście
byście dukali
dukałybyście
byście dukały
3 os. dukałby
by dukał
dukałaby
by dukała
dukałoby
by dukało
dukaliby
by dukali
dukałyby
by dukały
bezosobnik: dukano by
bezokolicznik: dukać
imiesłów przysłówkowy współczesny: dukając
gerundium: dukanie
rodzaj gramatyczny: ndk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dukanie
dukania
D. dukania
dukań
C. dukaniu
dukaniom
B. dukanie
dukania
N. dukaniem
dukaniami
Ms. dukaniu
dukaniach
W. dukanie
dukania
imiesłów przymiotnikowy czynny: dukający
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. dukający
dukający
dukający
dukające
dukająca
D. dukającego
dukającego
dukającego
dukającego
dukającej
C. dukającemu
dukającemu
dukającemu
dukającemu
dukającej
B. dukającego
dukającego
dukający
dukające
dukającą
N. dukającym
dukającym
dukającym
dukającym
dukającą
Ms. dukającym
dukającym
dukającym
dukającym
dukającej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. dukający
dukający
dukające
dukające
D. dukających
dukających
dukających
dukających
C. dukającym
dukającym
dukającym
dukającym
B. dukających
dukających
dukających
dukające
N. dukającymi
dukającymi
dukającymi
dukającymi
Ms. dukających
dukających
dukających
dukających
imiesłów przymiotnikowy bierny: dukany
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. dukany
dukany
dukany
dukane
dukana
D. dukanego
dukanego
dukanego
dukanego
dukanej
C. dukanemu
dukanemu
dukanemu
dukanemu
dukanej
B. dukanego
dukanego
dukany
dukane
dukaną
N. dukanym
dukanym
dukanym
dukanym
dukaną
Ms. dukanym
dukanym
dukanym
dukanym
dukanej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. dukani
dukani
dukane
dukane
D. dukanych
dukanych
dukanych
dukanych
C. dukanym
dukanym
dukanym
dukanym
B. dukanych
dukanych
dukanych
dukane
N. dukanymi
dukanymi
dukanymi
dukanymi
Ms. dukanych
dukanych
dukanych
dukanych
-
+ dukać + CO
+ dukać + o KIM/CZYM
+ dukać + że ZDANIE
+ dukać + MOWA WPROST -
płn. psł. *dukati 'wydawać niewyraźny, dudniący odgłos; stukać, pukać'
Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
Inne znaczenie: 'trąbić w róg'