wkurzać - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. złościć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	spieniać wnerwiać wpieniać wpieprzać zapieniać złościć
	hiperonimy:	denerwować

	W zeszłym roku podobała mi się Anka Gałecka, nawet śniła mi się cztery razy. Wika teraz... Jest ładna, miło mi z nią, choć czasem mnie wkurza tą swoją próżnością, kolorowymi szmatkami na pokaz. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
	Szczególnie wkurzały nas jego okulary słoneczne, które dostał w prezencie od geologa i które nosił ostentacyjnie na czubku nosa. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008
	W budynku szkolnym nie można palić papierosów [...]. Gdzie poszanowanie wolności osobistej, niech dyrektor sam pomyśli, czy to rzeczywiście jest do końca w porządku. Dlatego rozumiem moich kolegów, których po prostu to wkurza. źródło: NKJP: Paweł Pardela: Czy w Zespole Szkół Kolejowych łamane są prawa ucznia?, Gazeta Wrocławska, 2000
	Trochę mnie to wkurza, że teraz wszystkie laski zachowują się jak faceci. źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
	Wkurza mnie, kiedy ktoś ciągle się tak wywyższa. źródło: NKJP: Monika Pawluczuk: Być kobietą i nie zwariować. Opowieści psychoterapeutyczne, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurzałem +(e)m wkurzał	wkurzałam +(e)m wkurzała	wkurzałom +(e)m wkurzało	wkurzaliśmy +(e)śmy wkurzali	wkurzałyśmy +(e)śmy wkurzały
2 os.	wkurzałeś +(e)ś wkurzał	wkurzałaś +(e)ś wkurzała	wkurzałoś +(e)ś wkurzało	wkurzaliście +(e)ście wkurzali	wkurzałyście +(e)ście wkurzały
3 os.	wkurzał	wkurzała	wkurzało	wkurzali	wkurzały

bezosobnik: wkurzano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wkurzał będę wkurzać	będę wkurzała będę wkurzać	będę wkurzało będę wkurzać	będziemy wkurzali będziemy wkurzać	będziemy wkurzały będziemy wkurzać
2 os.	będziesz wkurzał będziesz wkurzać	będziesz wkurzała będziesz wkurzać	będziesz wkurzało będziesz wkurzać	będziecie wkurzali będziecie wkurzać	będziecie wkurzały będziecie wkurzać
3 os.	będzie wkurzał będzie wkurzać	będzie wkurzała będzie wkurzać	będzie wkurzało będzie wkurzać	będą wkurzali będą wkurzać	będą wkurzały będą wkurzać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wkurzajmy
2 os.	wkurzaj	wkurzajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurzałbym bym wkurzał	wkurzałabym bym wkurzała	wkurzałobym bym wkurzało	wkurzalibyśmy byśmy wkurzali	wkurzałybyśmy byśmy wkurzały
2 os.	wkurzałbyś byś wkurzał	wkurzałabyś byś wkurzała	wkurzałobyś byś wkurzało	wkurzalibyście byście wkurzali	wkurzałybyście byście wkurzały
3 os.	wkurzałby by wkurzał	wkurzałaby by wkurzała	wkurzałoby by wkurzało	wkurzaliby by wkurzali	wkurzałyby by wkurzały

bezosobnik: wkurzano by

bezokolicznik: wkurzać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wkurzając

gerundium: wkurzanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wkurzający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wkurzany

odpowiednik aspektowy: wkurzyć

	+	wkurzać	+	KOGO + (CZYM)
(to), że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE	+	wkurzać	+	KOGO

Prawdopodobnie eufemizm wyrazu wkurwiać