upiornie I

Raszid śmieje się upiornie.

źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: Cały zbudowany jestem z ran, Gazeta Wyborcza, 1997-04-11

W altance [...] leżała Rosé. W świetle zawieszonego u sufitu lampionu wyglądała upiornie.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967

[...] kaszlnął, zacharczał i opluł się cały. Potem wykrzywił upiornie i zagęgał.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

Mgła gęstniała upiornie, jakby obracała się w piach, glinę, ił.

źródło: NKJP: Stara mgła, Dziennik Polski, 2008-08-22

Jeszcze upiorniej zawył „Duszno mi!”– i zapadł się pod ziemię.

źródło: Wasilij Szczukin: Sny o aniołach i diabłach: Pięć esejów o wyobraźni poetyckiej, 2014 (books.google.pl)