moczygęba

Ożeniłem się i ustatkowałem. Przestałem sięgać po kieliszek. Przedtem kawaler-moczygęba, teraz żonkoś-abstynent.

źródło: NKJP: Rzecz gustu: Mazowieckie To i Owo, 2001-02-12

Wśród najbardziej znanych panów braci tego okresu mamy warchołów, swawolników, szaleńców, watażków i okrutników, dowcipnisiów i moczygębów. Znamy ich przede wszystkim z kart powieści Sienkiewicza, ale byli też ludźmi z krwi i kości.

źródło: NKJP: azg: Sarmatą być, Trybuna Śląska, 2004-07-01

Magnat nie obraził się wcale na grubą krotochwilę starego moczygęby. Mowa o czasach, gdy nie wylewano za kołnierz, a że trunki wszelkiego rodzaju produkowano w maleńkich, mierząc miarą współczesną, wytwórniach, liczni degustatorzy o czułym podniebieniu byli swego rodzaju wyroczniami dla ochlaptusów także wysokiego stanu.

źródło: NKJP: Mistrzowie podniebienia: Dziennik Polski, 1999-01-02

Przyjmuje się tu tedy, że na przykład artystyczne przedstawienie postaci moczygęby może zachęcać do nadmiernego spożycia trunków, zaś postaci cnotliwych żon – do wierności małżeńskiej [...].

źródło: NKJP: Zofia Mitosek: Mimesis w literaturze, kulturze i sztuce, 1992