- 
    
    pot. dłoń
- 
    
    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA 
 Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
 części ciała, elementy i substancje składowe
- 
    
    Kiedy podchodzą, Zenon rzuca w stronę gazdy „cześć”, „a cześć”, odpowiada góral, odwraca się na koźle i wyciąga grabę; najpierw z uśmiechem, jak starego znajomego, wita Zenona, a potem podaje rękę Kubie. źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001 Sierżant już dobrą chwilę bujał się na szeroko rozstawionych nogach z przeładowanym pistoletem w grabie. źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009 - Ale szok, stałam tak blisko księcia Karola - entuzjazmowała się uczennica z grupy ze Stargardu Gdańskiego. - Coś ty, uścisnął ci grabę ?! - nie dowierzał jej kolega. źródło: NKJP: Książęcy egzamin, Dziennik Polski, 2002-06-14 Jest potwornie chudy, ale ma wielkie graby i umięśnione ramiona. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005 Błagaj pana posterunkowego o łagodny wymiar kary! Na kolana, graby jak do Bozi. źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Mówimy jak jest, Polityka, 2004-07-17 
- 
    
    część mowy: rzeczownik rodzaj gramatyczny: ż liczba pojedyncza liczba mnoga M. graba 
 graby 
 D. graby 
 grab 
 C. grabie 
 grabom 
 B. grabę 
 graby 
 N. grabą 
 grabami 
 Ms. grabie 
 grabach 
 W. grabo 
 graby 
 
- 
    
    Od: grabić (zob.), pierwotnie w zn. 'to, czym się chwyta, zgarnia'.