graba I

II

rzeczownik

  • pot.  dłoń
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

    części ciała, elementy i substancje składowe

  • synonimy:  dłoń
    grabula I
    ręka
  • Kiedy podchodzą, Zenon rzuca w stronę gazdy „cześć”, „a cześć”, odpowiada góral, odwraca się na koźle i wyciąga grabę; najpierw z uśmiechem, jak starego znajomego, wita Zenona, a potem podaje rękę Kubie.

    źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001

    Sierżant już dobrą chwilę bujał się na szeroko rozstawionych nogach z przeładowanym pistoletem w grabie.

    źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009

    - Ale szok, stałam tak blisko księcia Karola - entuzjazmowała się uczennica z grupy ze Stargardu Gdańskiego. - Coś ty, uścisnął ci grabę ?! - nie dowierzał jej kolega.

    źródło: NKJP: Książęcy egzamin, Dziennik Polski, 2002-06-14

    Jest potwornie chudy, ale ma wielkie graby i umięśnione ramiona.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

    Błagaj pana posterunkowego o łagodny wymiar kary! Na kolana, graby jak do Bozi.

    źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Mówimy jak jest, Polityka, 2004-07-17

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. graba
    graby
    D. graby
    grab
    C. grabie
    grabom
    B. grabę
    graby
    N. grabą
    grabami
    Ms. grabie
    grabach
    W. grabo
    graby
  • Od: grabić (zob.), pierwotnie w zn. 'to, czym się chwyta, zgarnia'.

CHRONOLOGIZACJA:
1951, SJPDor
Data ostatniej modyfikacji: 11.09.2016