-
pot. dłoń
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe -
Kiedy podchodzą, Zenon rzuca w stronę gazdy „cześć”, „a cześć”, odpowiada góral, odwraca się na koźle i wyciąga grabę; najpierw z uśmiechem, jak starego znajomego, wita Zenona, a potem podaje rękę Kubie.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
Sierżant już dobrą chwilę bujał się na szeroko rozstawionych nogach z przeładowanym pistoletem w grabie.
źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
- Ale szok, stałam tak blisko księcia Karola - entuzjazmowała się uczennica z grupy ze Stargardu Gdańskiego. - Coś ty, uścisnął ci grabę ?! - nie dowierzał jej kolega.
źródło: NKJP: Książęcy egzamin, Dziennik Polski, 2002-06-14
Jest potwornie chudy, ale ma wielkie graby i umięśnione ramiona.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
Błagaj pana posterunkowego o łagodny wymiar kary! Na kolana, graby jak do Bozi.
źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Mówimy jak jest, Polityka, 2004-07-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. graba
graby
D. graby
grab
C. grabie
grabom
B. grabę
graby
N. grabą
grabami
Ms. grabie
grabach
W. grabo
graby
-
Od: grabić (zob.), pierwotnie w zn. 'to, czym się chwyta, zgarnia'.