ponurak
-
osoba, która ma ponure usposobienie i której brak poczucia humoru
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- największy ponurak
-
Byłem ponurakiem – przybitym, nerwowym. Całe dnie spędzałem na tapczanie.
źródło: NKJP: Katarzyna Surmiak-Domańska: Beznadziejna ucieczka przed Basią. Reportaże seksualne, 2007
Badania wykazały, że optymiści [...] żyją dłużej niż ponuracy i fataliści.
źródło: NKJP: Wielkie oczekiwania, Cosmopolitan, 1998
Obiecał, że popracuje nad mimiką, ale dodał, że kiedy się bardzo stara, to wychodzi na ponuraka.
źródło: NKJP: Marcin Meller: Metoda... Polityka, 2001-10-06
Nawet Kazik, notoryczny ponurak, nie potrafił się powstrzymać od śmiechu.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ponurak
ponuracy
ndepr ponuraki
depr D. ponuraka
ponuraków
C. ponurakowi
ponurakom
B. ponuraka
ponuraków
N. ponurakiem
ponurakami
Ms. ponuraku
ponurakach
W. ponuraku
ponuracy
ndepr ponuraki
depr -
Zob. ponury