ponurak

  • osoba, która ma ponure usposobienie i której brak poczucia humoru
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • synonimy:  smutas
    smutnik
    antonimy:  komediant
    wesołek
    • największy ponurak
  • Byłem ponurakiem – przybitym, nerwowym. Całe dnie spędzałem na tapczanie.

    źródło: NKJP: Katarzyna Surmiak-Domańska: Beznadziejna ucieczka przed Basią. Reportaże seksualne, 2007

    Badania wykazały, że optymiści [...] żyją dłużej niż ponuracy i fataliści.

    źródło: NKJP: Wielkie oczekiwania, Cosmopolitan, 1998

    Obiecał, że popracuje nad mimiką, ale dodał, że kiedy się bardzo stara, to wychodzi na ponuraka.

    źródło: NKJP: Marcin Meller: Metoda... Polityka, 2001-10-06

    Nawet Kazik, notoryczny ponurak, nie potrafił się powstrzymać od śmiechu.

    źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. ponurak
    ponuracy
    ndepr
    ponuraki
    depr
    D. ponuraka
    ponuraków
    C. ponurakowi
    ponurakom
    B. ponuraka
    ponuraków
    N. ponurakiem
    ponurakami
    Ms. ponuraku
    ponurakach
    W. ponuraku
    ponuracy
    ndepr
    ponuraki
    depr
  • Zob.  ponury 

CHRONOLOGIZACJA:
1956, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 02.08.2018