smutas
-
pot. osoba ciągle smutna, do której mówiący odnosi się z dezaprobatą
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
[...] z natury jestem trochę smutasem o nieco wrednej naturze.
źródło: NKJP: (xx): Marek znowu wygrał, Dziennik Zachodni, 2005-01-07
Generalnie uważam, że jesteśmy narodem smutasów - romantyków, ale takich, którzy wiecznie rozdzierają szaty.
źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Czy Polacy potrafią się bawić?, Gazeta Poznańska, 2003-01-25
Najwspanialsze jest to, że radość, która emanuje z Doktorów Clownów potrafi zarazić uśmiechem nawet największych smutasów.
źródło: NKJP: X: Śmiech to zdrowie, Polska Głos Wielkopolski, 2004-12-10
Nie będę oryginalna mówiąc, że cenię w mężczyźnie mądrość i to tę życiową, nie książkową. I ze smutasem bym nie wytrzymała.
źródło: NKJP: Ryszarda Wojciechowska: Zakochana nieustannie i jednostronnie, Dziennik Bałtycki, 2007-05-18
Nikt nie lubi smutasów, ponuraków i wiecznych pesymistów.
źródło: NKJP: (gp): Trudny egzamin, Dziennik Bałtycki, 2000-09-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smutas
smutasi
ndepr smutasy
depr D. smutasa
smutasów
C. smutasowi
smutasom
B. smutasa
smutasów
N. smutasem
smutasami
Ms. smutasie
smutasach
W. smutasie
smutasi
ndepr smutasy
depr -
Por. smutek , smucić
1900, NFJP