smutas

  • pot.  osoba ciągle smutna, do której mówiący odnosi się z dezaprobatą
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • synonimy:  ponurak
    smutnik
  • [...] z natury jestem trochę smutasem o nieco wrednej naturze.

    źródło: NKJP: (xx): Marek znowu wygrał, Dziennik Zachodni, 2005-01-07

    Generalnie uważam, że jesteśmy narodem smutasów - romantyków, ale takich, którzy wiecznie rozdzierają szaty.

    źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Czy Polacy potrafią się bawić?, Gazeta Poznańska, 2003-01-25

    Najwspanialsze jest to, że radość, która emanuje z Doktorów Clownów potrafi zarazić uśmiechem nawet największych smutasów.

    źródło: NKJP: X: Śmiech to zdrowie, Polska Głos Wielkopolski, 2004-12-10

    Nie będę oryginalna mówiąc, że cenię w mężczyźnie mądrość i to tę życiową, nie książkową. I ze smutasem bym nie wytrzymała.

    źródło: NKJP: Ryszarda Wojciechowska: Zakochana nieustannie i jednostronnie, Dziennik Bałtycki, 2007-05-18

    Nikt nie lubi smutasów, ponuraków i wiecznych pesymistów.

    źródło: NKJP: (gp): Trudny egzamin, Dziennik Bałtycki, 2000-09-04

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. smutas
    smutasi
    ndepr
    smutasy
    depr
    D. smutasa
    smutasów
    C. smutasowi
    smutasom
    B. smutasa
    smutasów
    N. smutasem
    smutasami
    Ms. smutasie
    smutasach
    W. smutasie
    smutasi
    ndepr
    smutasy
    depr
  • Por.  smutek ,  smucić 

CHRONOLOGIZACJA:
1966, Eugeniusz Kabatc, Żółwie. Powieść, polona.pl
1900, NFJP
Data ostatniej modyfikacji: 11.02.2025