gapowato

  • pot.  pejorat.  w sposób charakterystyczny dla kogoś, kto jest nieco powolny, niezdarny i niezbyt zaradny życiowo
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    sprawność i wydolność organizmu

    • odpowiedzieć, patrzeć, uśmiechać się, wyglądać gapowato
  • Chudy włączył kamerę, na ekranie telewizora pokazała się bezzębna, gapowato otwarta paszcza. Przez salę przewalił się ryk śmiechu.

    źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002

    Wtedy z pomocą gapowato wyglądającym policjantom przyszedł oddział specjalny w plastikowych przyłbicach i wyciągał pojedynczo mężczyzn spośród płaczących rodzin.

    źródło: NKJP: Maria Wiernikowska: Taniec świętego geja, Gazeta Wyborcza, 1993-07-01

    Wiktor [...] splunął i krzyknął ze złością na Władka: - Co stoisz, chodź!. - Co się tak złościsz? - odpowiedział gapowato Władek.

    źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961

    Miałam podobne wrażenie, oglądając „Rozważną i romantyczną”. Jak taka kobieta, jak Elinor, mogła się zakochać w tak przeciętnym i
    beznadziejnym mężczyźnie, jak Edward? Hugh Grant potrafi przecież zagrać czarującego faceta (oczywiście to rzecz gustu), a w tym filmie
    zachowywał się jakoś tak gapowato.

    źródło: NKJP: Internet

    Peszek śpiewa jakby od niechcenia, jakby trochę znudzona, trochę gapowato.

    źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Koncert. Miasto mania. Brak czasu na pieprzoty, Polska Głos Wielkopolski, 2006-03-06

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. gapa

CHRONOLOGIZACJA:
1854, K.C. Mrongowiusz, "Dokładny Niemiecko-Polski Słownik", books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 08.06.2017