-
jęz.
wyraz wskazujący osoby, przedmioty lub ich cechy, ale nie nazywający ich konkretnie; odmieniający się tak jak wyraz, który zastępuje
-
Termin gramatyczny, we współczesnych opracowaniach naukowych różnie definiowany w zależności od autora i reprezentowanej przez niego szkoły teoretycznej.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
-
-
- zaimek jakiegoś rodzaju
- zaimki i liczebniki, zaimki i partykuły; przymiotniki i zaimki
- forma, końcówka, odmiana; funkcja, znaczenie zaimka
- użyć zaimka
-
|
Przy takim rozumieniu leksemy JA, TY, MY, WY nie mają odmiany przez liczby. Ona im po prostu przysługuje, jako kategoria klasyfikująca (selektywna), a jej wartość odczytujemy z form czasownika, z którym dany zaimek tworzy frazę.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
|
|
Często używajmy zaimka „ja” zamiast bezosobowego „zrobi się” lub solidarnego „zrobimy”.
źródło: NKJP: Jak zrobić karierę?, Dziennik Bałtycki, 1999-02-01
|
|
My oboje starannie unikaliśmy imion własnych i zaimków: twoje, ciebie, tobie i tak dalej.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976
|
|
W omawianym języku Indian funkcjonuje kilka gestów, które można uznać za odpowiedniki zaimków. Równoważnik zaimka „ja” oraz „mnie” stanowi skierowanie odgiętego kciuka prawej ręki, przy pozostałych palcach zgiętych w stronę klatki piersiowej.
źródło: NKJP: Krystyna Jarząbek: Bezgłośny język Indian, Wiedza i Życie nr 6, 1997,
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
zaimek
|
zaimki
|
|
| D. |
zaimka
|
zaimków
|
|
| C. |
zaimkowi
|
zaimkom
|
|
| B. |
zaimek
|
zaimki
|
|
| N. |
zaimkiem
|
zaimkami
|
|
| Ms. |
zaimku
|
zaimkach
|
|
| W. |
zaimku
|
zaimki
|
|
-
Zob. imię
Od wyrażenia "za imię" - w dawnych gramatykach imię 'rzeczownik'.
CHRONOLOGIZACJA:
1700,
Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 25.07.2018