gderacz
-
pot. osoba, która często gdera - wyraża swoje niezadowolenie w sposób dokuczliwy i męczący dla słuchacza
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: zrzęda
-
Wojewoda warszawski wprowadził (wzorowaną na Radomiu) godzinę policyjną dla małolatów. Zachwycił się tą inicjatywą prymas Glemp. Jak to powiadał malkontent i gderacz, Karol Irzykowski: podkłada się pod kulawy stół Biblię. I kłopot z głowy.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Nauka pływania dla topielców: wypisy z histerii najnowszej 1989-1998, 1999
A ja - to niepoprawne, stare enfant terrible, panikarz, gderacz i niedojda, ale za to gaduła i bajczarz, w którym niedobity okolicznościami zmysł humoru pomaga sobie i innym zapomnieć na długie nieraz chwile o całej nędzy dnia powszedniego.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 1946
Do tej pory władza twierdziła, że niezadowoleni są tylko oszołomscy gderacze, którym nic się nie podoba i ciężko z nimi wytrzymać w jednym kraju.
źródło: Internet: wpolityce.pl
Nie dajemy sobie przyzwolenia na szczęście i stajemy się marudnymi gderaczami.
źródło: Internet: andrzejtucholski.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gderacz
gderacze
ndepr gderacze
depr D. gderacza
gderaczy
C. gderaczowi
gderaczom
B. gderacza
gderaczy
N. gderaczem
gderaczami
Ms. gderaczu
gderaczach
W. gderaczu
gderacze
ndepr gderacze
depr -