gderacz

  • pot.  osoba, która często gdera - wyraża swoje niezadowolenie w sposób dokuczliwy i męczący dla słuchacza
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • synonimy:  zrzęda
  • Wojewoda warszawski wprowadził (wzorowaną na Radomiu) godzinę policyjną dla małolatów. Zachwycił się tą inicjatywą prymas Glemp. Jak to powiadał malkontent i gderacz, Karol Irzykowski: podkłada się pod kulawy stół Biblię. I kłopot z głowy.

    źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Nauka pływania dla topielców: wypisy z histerii najnowszej 1989-1998, 1999

    A ja - to niepoprawne, stare enfant terrible, panikarz, gderacz i niedojda, ale za to gaduła i bajczarz, w którym niedobity okolicznościami zmysł humoru pomaga sobie i innym zapomnieć na długie nieraz chwile o całej nędzy dnia powszedniego.

    źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 1946

    Do tej pory władza twierdziła, że niezadowoleni są tylko oszołomscy gderacze, którym nic się nie podoba i ciężko z nimi wytrzymać w jednym kraju.

    źródło: Internet: wpolityce.pl

    Nie dajemy sobie przyzwolenia na szczęście i stajemy się marudnymi gderaczami.

    źródło: Internet: andrzejtucholski.pl

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. gderacz
    gderacze
    ndepr
    gderacze
    depr
    D. gderacza
    gderaczy
    C. gderaczowi
    gderaczom
    B. gderacza
    gderaczy
    N. gderaczem
    gderaczami
    Ms. gderaczu
    gderaczach
    W. gderaczu
    gderacze
    ndepr
    gderacze
    depr
  • Zob. gderać

CHRONOLOGIZACJA:
1808, SL
Data ostatniej modyfikacji: 30.07.2017