-
2.
pot. mówiący nie zgadza się z tym, co zostało powiedziane, uważając, że prawdziwe jest coś przeciwnego -
wykładnik niezgody
-
używane jako reakcja na czyjąś wypowiedź
-
(quasi)synonimy: gdzie tam
nic podobnego
skąd
skąd znowu
skądże
skądże znowu
-
KARLOS: Robię to dla ciebie.
NANA: Akurat!źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 5, 1998
- Ja też wiem, co robię! Pan na Stolzu okup zapłaci...
- Akurat! - ucięła Formoza. - Biberstein? Zapłaci? Głupiś! On na córeczce krzyżyk położy, a ciebie dopadnie, zemstę wywrze.źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
ANNA: W porównaniu ze mną ty, siostro, zawsze byłaś taka cholernie kobieca.
MARIA: Akurat. To ty byłaś kobieca w najgorszym sensie tego słowa.źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996
Teraz byłem już pewien, że chciałem, aby przyszła. Chciałem? Akurat! Wcale nie czułem radości na jej widok, przeciwnie, na myśl, że mam z nią współdziałać, że sam zaofiarowałem jej pomoc - ja, syn komendanta posterunku MO - ogarnęła mnie złość, prawie wściekłość.
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1994
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
akurat ograniczenia zakresu użycia:nie: operatory modyfikujące stopień pewności nadawcy
nie: w kontekście pytań o uzupełnienieszyk: stały: postpozycja względem obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu -
łac. accūrātus 'zadbany, dokładny, skrupulatny'