-
książk.
mówiący, nie wiedząc, czy to, co mówi, jest prawdą - powołując się na to, co powiedział mu ktoś inny - jest gotów powiedzieć to o tym, o czym mowa
-
-
wykładnik ewidencjalności i oceny prawdziwości sądu
-
-
|
Ponoć pies od zamierzchłych czasów jest najwierniejszym przyjacielem człowieka.
źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
|
|
Po wielu romansach wyszła za mąż za bardzo ponoć przyzwoitego dziennikarza [...].
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet. Wybór z pamięci 90-latka, 2004
|
|
Wielkim ponoć mistrzostwem w prowadzeniu sporów odznaczał się grecki filozof Sokrates.
źródło: NKJP: Zygmunt Ziembiński: Logika praktyczna, 1995
|
|
Pastwienie się nad trupami też cię ponoć razi?
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003
|
-
część mowy: partykuła
podklasa: epistemiczna (niepotwiedzająca)
-
ponoć _ w Zd. twierdz. i pyt. |
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. optat. nie: w pytaniach rozstrzygnięcia z czy nie: z leksykalnymi wykładnikami pytań o uzupełnienie nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
|
szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
-
pono (od podobno) + ci (z zanikiem wygłosowego -i)
CHRONOLOGIZACJA:
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015