do imentu

  • książk.  w maksymalnym stopniu
  • wykładnik stopnia cechy

  • Las bez końca! Aż dziw, że go do tej pory do imentu nie wycięli.

    źródło: NKJP: Mariusz Wilk: Dom nad Oniego, 2006

    - Powariowaliście wszyscy do imentu - jęknął Antar.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Smoczy Pakt, 2003

    Na nogach miał stare, czarne zamszowe buty ze zużytymi do imentu obcasami [...].

    źródło: NKJP: Maciej Malicki: Ostatnia, 2009

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • do imentu _
    Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej wyczerpywanie się, ubywanie czegoś
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnętrzny: zmienny
Data ostatniej modyfikacji: 02.03.2022