-
1.
książk. diabeł - zły duch -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
Pewnie żyłby jeszcze dłużej, ale czort go podkusił i zachciało mu się dosiąść konia.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
- Ty, a ja spotkałem kogoś, chyba czorta. - Gdzie? - Godzinę temu, w rowie leżał. Kiedy podszedłem, to brzęknął tak jak dzwon [...] i buchnął ogniem.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
- Aż mnie licho bierze, gdy pomyślę, że przez wiele miesięcy leżały sobie te kości spokojnie na drzewie, a właśnie dzisiaj musiały zlecieć nam na łepetyny - zżymał się Nowicki. - Chyba jakiś czort nasłał tę burzę!
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czort
czorci
czorty
ndepr czorty
depr D. czorta
czortów
C. czortowi
czortu
czortom
B. czorta
czortów
czorty
N. czortem
czortami
Ms. czorcie
czortach
W. czorcie
czorci
czorty
ndepr czorty
depr -
ros. čort
Regionalizm wschodni, od XIX w. wypiera rodzime czart .