ciamciaramcia
rzadziej ciamcialamcia
-
pot. żart. osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu
-
- rzadziej ciamcialamcia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
Boże, co za słodka ciamciaramcia, czy ona w ogóle potrafiłaby kiedykolwiek i komukolwiek wyrządzić przykrość?
źródło: Ewa Maria Ostrowska: Zabić ptaka, 1990 (Władysław Lubaś (red.), Słownik polskich leksemów potocznych, 2001)
To nie jest tak, że on stał się dla mnie czymś w rodzaju przyjacielskiej ciamciaramci, a nie mężczyzny.
źródło: Internet: forum.gazeta.pl
Puszkin, jak wiadomo, zginął w pojedynku. Nie dlatego, że był jakimś ciamciaramcią, przeciwnie - był dobrym, nawet bardzo dobrym strzelcem [...]
źródło: Internet: car-eq.joemonster.org
Ignacy Grzegorz przestaje być wreszcie miągwą i ciamcialamcią, i wreszcie mężnieje (dla samej przemiany tego mazgaja warto książkę przeczytać). I dobrze, bo młodego skarżypyty i późniejszego, zakochanego pseudowrażliwca miałam serdecznie dosyć.
źródło: InternetLturkusowabiblioteczka.blogspot.com
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ciamciaramcia
ciamciaramcie
ndepr ciamciaramcie
depr D. ciamciaramci
ciamciaramciów
ciamciaramci
neut ciamciaramć
char C. ciamciaramci
ciamciaramciom
B. ciamciaramcię
ciamciaramciów
ciamciaramcie
N. ciamciaramcią
ciamciaramciami
Ms. ciamciaramci
ciamciaramciach
W. ciamciaramcio
ciamciaramciu
ciamciaramcie
ndepr ciamciaramcie
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osoby lub osób płci żeńskiej, używa się r. ż., D. lm ciamciaramci a. ciamciaramć , B. lm ciamciaramcie . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby lub osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm ciamciaramciów lub r. ż, D. lm ciamciaramci a. ciamciarańć , B. lm ciamciaramcie
-
Wariant ciamcialamcia notowany w SJPWil (1861).