patronimiczność

  • jęz.  pochodzenie nazwiska lub nazwy miejscowej od imienia, nazwiska, urzędu ojca lub przodka albo właściciela lub założyciela
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • Nie chcemy wnikać w problem, w jakim stopniu patronimiczność określeń stanowi ślad stosunków patriarchalnych, a metronimiczność — stosunków matriarchalnych.

    źródło: Internet: Rozprawy, 1970 (books.google.pl)

    Dużą część nazwisk z lat 1685-1825 stanowią formacje patronimiczne z podstawowym -k- w części sufiksalnej lub zakończone na -ewicz// //-owicz. Ich patronimiczność musiała być już w tym okresie raczej cechą historyczną niż aktualnie im przypisywaną.

    źródło: Internet: Anna Berlińska: Nazwiska dawnych mieszkańców Jeżewa na Podlasiu, Poradnik językowy, 1982, nr 5

    Z powyższego widać, że patronimiczność sufiksu -ski nie jest o wiele późniejsza od -ic, -owic(z), a na pewno starsza od patronimiczności sufiksów -ik, -czyk, -ak, -ek.

    źródło: Internet: Stanisław Rospond: Studia je̜zykoznawcze, poświe̜cone Profesorowi Doktorowi Stanisławowi Rospondowi, 1966 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. patronimiczność
    patronimiczności
    D. patronimiczności
    patronimiczności
    C. patronimiczności
    patronimicznościom
    B. patronimiczność
    patronimiczności
    N. patronimicznością
    patronimicznościami
    Ms. patronimiczności
    patronimicznościach
    W. patronimiczności
    patronimiczności

    Inne uwagi

    Zwykle lp

CHRONOLOGIZACJA:
1921, Sprawozdania z czynności i posiedzeń PAU, t. 26-32, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 08.02.2020