patronimiczność
-
jęz. pochodzenie nazwiska lub nazwy miejscowej od imienia, nazwiska, urzędu ojca lub przodka albo właściciela lub założyciela
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
Nie chcemy wnikać w problem, w jakim stopniu patronimiczność określeń stanowi ślad stosunków patriarchalnych, a metronimiczność — stosunków matriarchalnych.
źródło: Internet: Rozprawy, 1970 (books.google.pl)
Dużą część nazwisk z lat 1685-1825 stanowią formacje patronimiczne z podstawowym -k- w części sufiksalnej lub zakończone na -ewicz// //-owicz. Ich patronimiczność musiała być już w tym okresie raczej cechą historyczną niż aktualnie im przypisywaną.
źródło: Internet: Anna Berlińska: Nazwiska dawnych mieszkańców Jeżewa na Podlasiu, Poradnik językowy, 1982, nr 5
Z powyższego widać, że patronimiczność sufiksu -ski nie jest o wiele późniejsza od -ic, -owic(z), a na pewno starsza od patronimiczności sufiksów -ik, -czyk, -ak, -ek.
źródło: Internet: Stanisław Rospond: Studia je̜zykoznawcze, poświe̜cone Profesorowi Doktorowi Stanisławowi Rospondowi, 1966 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. patronimiczność
patronimiczności
D. patronimiczności
patronimiczności
C. patronimiczności
patronimicznościom
B. patronimiczność
patronimiczności
N. patronimicznością
patronimicznościami
Ms. patronimiczności
patronimicznościach
W. patronimiczności
patronimiczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-