niezguła
-
pot. pejorat. osoba niezręczna i nieumiejąca sobie poradzić w różnych dziedzinach życia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
Niezguła wahał się nawet, czy zawołać Stanisława, bo ten miał być bardzo zajęty, ale wreszcie zawołał: „Stachu, jakaś kobita do ciebie!”
źródło: NKJP: Andrzej Bart: Rewers: nowela filmowa, 2009
Józwa był niezgułą, analfabetą, milczkiem i tłumokiem o sękatych rękach, popękanych jak konary sosen na Pustyni Błędowskiej, w dodatku nos miał czerwony i wielki jak sztucznie wyhodowany ogór.
źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010
Wynika z tego, że ich szef, czy główny przedstawiciel, jest niezgułą i zapomniał powiedzieć o czymś bardzo ważnym, albo z nim się nie zgadzają.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 28.02.1992
Dla niego zawsze byłam tylko niezgułą, ofiarą losu, idiotką...
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
– Starzy z jedynakiem do miasta, bo to wielkie państwo przecież, a ta do garów i świń. Do parnika i w pole! Z miasta wracali i dalej ją od leniwych, niezguł i brudasów wyzywać.
źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niezguła
niezgułowie
niezguły
ndepr niezguły
depr D. niezguły
niezgułów
niezguł
C. niezgule
niezgułom
B. niezgułę
niezgułów
niezguły
N. niezgułą
niezgułami
Ms. niezgule
niezgułach
W. niezguło
niezgułowie
niezguły
ndepr niezguły
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm niezguł. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. lm niezgułów lub r. ż, D lm niezguł
-
Etymologia niejasna. Możliwe przeinaczenie pol. gwarowego niezgłoba, a to od pol. gwarowego głobić 'ściskać mocno, spajać' (Bańk.).