UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

trąba

Chronologizacja

XV w., Bor

Pochodzenie

psł. *trǫba 'trąba'

Stara pożyczka germ. (st.-w.-niem. trumba 'trąba') albo rom. (por. łac. śred. trumba 'ts.', wł. trumba 'ts.'). Znaczenia 'rura', 'zwój', 'wir powietrzny' rozwinęły się niezależnie.

1. instrument

Definicja

instrument muzyczny wykonany z metalu, mający postać skręconej w pętlę rury zakończonej z jednej strony ustnikiem, a z drugiej rozszerzoną czarą, na którym gra się, wdmuchując powietrze

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność artystyczna człowieka muzyka

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  instrument

Połączenia

  • trąba anielska, archanielska, bojowa, wojskowa
  • trąby i surmy
  • dźwięk, głos, grzmienie, grzmot, huk, odgłos, ryk, wrzawa trąb
  • trąby zagrały, zagrzmiały, zahuczały, zaryczały
  • zadąć w trąbę
  • zagrać, zatrąbić na trąbie

Cytaty

Siedzieliśmy tak blisko orkiestry, że jakaś trąba ryczała mi wprost do ucha.

źródło: NKJP: Michał Choromański: Zazdrość i medycyna, 1979

Nad pomruk tłumu wybijał się co i raz miedziany głos surm i trąb.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

Nawet najbliżej stojący jednak nie mogli rozróżnić jego głosu wśród dźwięku trąb, bicia dzwonów, warkotu bębnów i ogólnego śpiewu.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

Znów zagrzmiały instrumenty. Trąby, altówki, tuby, bębny. Wszystko drżało.

źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby

2. u słonia

Definicja

wydłużony narząd zakończony nozdrzami, występujący u niektórych zwierząt

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat zwierząt budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

Połączenia

  • trąba słoniowa
  • trąba mrówkojada, słonia, tapira

Cytaty

Nawet zupełnemu laikowi, gdy patrzy na długą szyję żyrafy i długą ruchliwą trąbę słonia oraz giętkie, chwytliwe palce ludzi i szympansów, nietrudno się domyślić, że w naturalny sposób mają one służyć do zdejmowania z drzew owoców, aby się nimi żywić.

źródło: NKJP: Maria Grodecka: Wegetariańskie okruchy, 2007

Bezustannie przeszukuje ziemię swą krótką trąbą i wysuwa ją we wszystkie strony, by wychwycić woń innych tapirów lub ewentualnych wrogów.

źródło: Internet

Ni stąd, ni zowąd na wybiegu dla słoni wszystkie słonie ustawiły się rzędem, podniosły trąby do góry i zaczęły po swojemu trąbić.

źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby

3. powietrzna

Definicja

wir powietrza w chmurze burzowej, mający kształt leja

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I PRZYRODA Pogoda zjawiska atmosferyczne

Relacje znaczeniowe

synonimy:  lej

Połączenia

  • trąba piaskowa, powietrzna
  • trąba porwała, szalała, zabrała, zerwała coś, zmiotła, zniszczyła

Cytaty

Powiał nagle gorący wiatr, zakręcił się przy mnie na drodze, podniósł tuman żółtego kurzu, taki słup wirujący, trąba powietrzna z piasku, żółtego kurzu, pojedynczych zeschłych liści, kurzych i kaczych piór, i popędził dalej.

źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006

Trąba wygląda jak lejek rozszerzający się do góry. Jego dolna część sięga powierzchni ziemi lub morza, zaś górna łączy się z chmurą burzową.

źródło: NKJP: Michał Bartoszewicz: Mała Encyklopedia Pogody, Gazeta Wyborcza, 1994-09-17

Trąba zerwała dachy obory i stodoły.

źródło: NKJP: Irena Morawska: Diabeł spacerował po niebie, Gazeta Wyborcza, 1992-03-31

Sunęły trąby piaskowe, nad nimi zwisały smugi deszczu, nie dolatując, jak przybrudzone strzępy pajęczyny.

źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Podróż, 2005

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby

4. o człowieku

Definicja

pot.  pejorat. 
osoba niezdarna, nieudolna, nieporadna

Noty o użyciu

Używane również w postaci rozszerzonej: trąba jerychońska.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka sprawność i wydolność organizmu

Relacje znaczeniowe

synonimy:  ciapcia, ciapciak, fajtłapa, fujara, kapcan, oferma, ofiara

Cytaty

No to trąba jesteś, Harry! Znowu spieprzyłeś!

źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1997

Pertraktuj z nim, trąbo! – rzekł urażony Medalik i demonstracyjnie odwrócił się plecami.

źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby

Frazeologizmy

jak z koziej dupy trąba
ktoś puszcza kogoś kantem
ktoś puszcza kogoś w trąbę
ktoś puścił kogoś kantem
ktoś puścił kogoś w trąbę
ktoś robi w konia kogoś
ktoś robi w trąbę kogoś
ktoś zrobił w konia kogoś
ktoś zrobił w trąbę kogoś
trąba jerychońska
trąby jerychońskie
Data ostatniej modyfikacji: 05.06.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj