UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ciamajda

Chronologizacja

1857, Bańk

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ciamajda	ciamajdy
D.	ciamajdy	ciamajdów ciamajd

C.	ciamajdzie	ciamajdom
B.	ciamajdę	ciamajdów ciamajdy
N.	ciamajdą	ciamajdami
Ms.	ciamajdzie	ciamajdach
W.	ciamajdo	ciamajdy

Inne uwagi

Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm ciamajd , B. lm ciamajdy . W przeciwnym razie używa się r. m1, D. i B lm ciamajdów lub r. ż, D. lm ciamajd , B. lm. ciamajdy .

Pochodzenie

Od: dial. ciamać 'być powolnym, guzdrać się', 'jeść powoli' (zob. ciamkać ). Wg Bańk. z niem. zahm(er) Eidam 'o zięciu podporządkowanym tesciowej', najpierw w gwarze lwowskiej, skąd przeszło do polszczyzny.

Definicja

pot. pejorat.

osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka sprawność i wydolność organizmu

Relacje znaczeniowe

synonimy:

ciamcia, ciamciaramcia, ciapa, ciapciak, ciapek, ciapka, ciemięga, fajtłapa, gapa, kapcan, lebiega, lebioda, niedojda, niedorajda, oferma, safanduła, sierota

Cytaty

A może ona chce odzyskać wolność, bo uważa cię za ofermę, ciamajdę i niezgułę?

źródło: NKJP: CKM nr 03/03, 2001

W głowie miałam tylko dwa typy mężczyzn: dręczyciela lub ciamajdę. Oba odrzucam.

źródło: NKJP: Barbara Labuda: Poszukiwania, 2005

W szkole uchodzili za ciamajdy, więc wymyślili, że kradnąc w sklepie zmienią swój wizerunek.

źródło: NKJP: Dziennik Zachodni, 2004-10-13

Data ostatniej modyfikacji: 04.01.2017