prawie że
-
to, o czym mowa, jest takie, że mało brakuje do tego, by można było o tym powiedzieć, że ma daną cechę
-
wykładnik granicy cechy
-
Ta ostatnia metafora o podłożu biblijnym jest prawie że poetycka.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1997
Rozmawiali zawsze poważnie, prawie że oficjalnie.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Tymczasem kelnerka prawie że siedziała na kolanach Rogulskiego.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Teraz pod górkę. Jeszcze w bok. Polanka. Prawie że polana.
źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997
Ta ziemia - można tak z grubsza rzecz ująć - należała ponad 200 lat do Moraw, Czech, ponad 200 lat do Austrii, potem prawie że 200 lat do Prus.
źródło: NKJP: Alfons Nossol: Twoja mowa cię zdradza, Gazeta Wyborcza, 1996-02-26
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator limitacji
-
prawie że _
Cz., Przym. st.równy lub najwyższy, Przysł. st. równy lub najwyższy, Licz., Rz. - stany rzeczy lub obiekty charakteryzowane pod względem ilości, liczby, miary, także cechyszyk: stały: antepozycja