nieomalże

nieomal że
  • książk.  to, o czym mowa, jest takie, że mało brakuje do tego, by można było o tym powiedzieć, że ma daną cechę
  • wykładnik granicy cechy

  • Irek odetchnął głęboko zapachem świeżych liści zmoczonych przelotnym deszczem, nieomalże usłyszał dochodzące z daleka ćwierkanie ptaków.

    źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000

    Pojawienie się w towarzystwie niemieckiego oficera było już wówczas czymś nieomalże haniebnym.

    źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

    Myślała, że tak ma być i podała to na stół, zmieszawszy uprzednio ser z cynamonem nieomalże w proporcji pół na pół, w dodatku zapominając dodać cukru.

    źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

    Szczególnie jedno z pomieszczeń, nieomalże po sufit wypełnione było przeróżnymi przedmiotami.

    źródło: NKJP: Grażyna Mróz: Rodzinny dom Kraszewskich, 1997

    Powinna być nieomalże matką i opiekunką swego męża, ale jednocześnie to On chce być panem domu i sprawować rządy.

    źródło: NKJP: Kobieta: ACH TE BABY!, Głos Gostyniński nr 5 (76), 1999

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • nieomalże _
    Licz., Cz., Przym. st. równy lub najwyższy, Przysł. st. równy lub najwyższy - stany rzeczy, rzadziej obiekty, charakteryzowane pod względem ilości, liczby, miary, także cechy
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Połączenie  nieomal  i partykuły  -że ; zob.  omal 

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVIII w., A.S. Naruszewicz, Satyry, www.books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 04.04.2019