pokwapić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

chętnie coś zrobić lub dokądś pójść

Zwykle z przeczeniem.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Rząd nie pokwapił się z żadnymi autopoprawkami. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 27.08.1997
	Zarówno radni, jak i mieszkańcy mają [...] nadzieję, że starostwo samo pokwapi się do tego, by pomyłkę naprawić. źródło: NKJP: Droga do reklamacji, Dziennik Polski, 2001-06-13
	Przyjeżdżasz na koniec świata, a ten twój „przyjaciel z młodości” gnije w barłogu, nawet się nie pokwapi powiedzieć ci „dzień dobry”! źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Powrót do Breitenheide, 1998
	W pięć dni od wypadku milicja nie pokwapiła się na miejsce przestępstwa, nie przesłuchała naocznych świadków, których były dziesiątki, nie wezwała na przesłuchanie poszkodowanej. źródło: NKJP: Elżbieta Cichocka: Rozumem Moskwy nie ogarniesz, Gazeta Wyborcza, 1994-12-24
	Firma zajmująca się budową nie pokwapiła się, żeby wcześniej poinformować mieszkańców o planowanych robotach. źródło: NKJP: Remont na łapu-capu, Sztafeta, 2007-09-13

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokwapiłem się +(e)m się pokwapił	pokwapiłam się +(e)m się pokwapiła	pokwapiłom się +(e)m się pokwapiło	pokwapiliśmy się +(e)śmy się pokwapili	pokwapiłyśmy się +(e)śmy się pokwapiły
2 os.	pokwapiłeś się +(e)ś się pokwapił	pokwapiłaś się +(e)ś się pokwapiła	pokwapiłoś się +(e)ś się pokwapiło	pokwapiliście się +(e)ście się pokwapili	pokwapiłyście się +(e)ście się pokwapiły
3 os.	pokwapił się	pokwapiła się	pokwapiło się	pokwapili się	pokwapiły się

bezosobnik: pokwapiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokwapmy się
2 os.	pokwap się	pokwapcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokwapiłbym się bym się pokwapił	pokwapiłabym się bym się pokwapiła	pokwapiłobym się bym się pokwapiło	pokwapilibyśmy się byśmy się pokwapili	pokwapiłybyśmy się byśmy się pokwapiły
2 os.	pokwapiłbyś się byś się pokwapił	pokwapiłabyś się byś się pokwapiła	pokwapiłobyś się byś się pokwapiło	pokwapilibyście się byście się pokwapili	pokwapiłybyście się byście się pokwapiły
3 os.	pokwapiłby się by się pokwapił	pokwapiłaby się by się pokwapiła	pokwapiłoby się by się pokwapiło	pokwapiliby się by się pokwapili	pokwapiłyby się by się pokwapiły

bezosobnik: pokwapiono by się

bezokolicznik: pokwapić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokwapiwszy się

gerundium: pokwapienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kwapić się