fachura
-
pot. osoba, która robi coś doskonale
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Dobrze się spisałeś! Ty to jesteś fachura.
źródło: NKJP: Juliusz Machulski, Piotr Wereśniak, Ryszard Zatorski: Kiler, 1997
Na pierwszy ogień poszła fachura [...] Marta Stebnicka, aktorka, piosenkarka i pedagog w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.
źródło: NKJP: Katarzyna Kachel: Wyspański 24 h, Gazeta Krakowska, 2007-09-24
Ojciec kowal, dziadek kowal, pradziadek kowal, a i pewnie prapradziadek, i jeszcze praprapradziadek - też. Każdy lubił swój fach, każdy miał się za szpenia, fachurę, pewnie i artystę. Nie było konia - najzłośliwszego ogiera! - żeby mu nie dali rady [...].
źródło: NKJP: Pan w potrzebie, a ja w fachu, Dziennik Polski, 2000-07-07
- Układaliśmy cegłę warstwami i przesypywaliśmy ją węglem, raz grubszym, raz drobniejszym - opowiada pan Julian. - Wchodziło do takiego pieca ze 30 tysięcy cegieł. Ale żeby dobrze je wypalić, trzeba było nie lada fachury.
źródło: NKJP: Paweł Plinta: Niemcy nas wygnali, Dziennik Polski, 2005-01-27
Alarmy psychologów są coraz głośniejsze, jak dotąd jednak gra jest wciąż popularna i ma swoich [...] pasjonatów. Fachurzy, nabijający szmal na tej autentycznie wciągającej pasji młodocianych, oczywiście problem bagatelizują [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fachura
fachurzy
fachury
D. fachury
fachurów
fachur
C. fachurze
fachurom
B. fachurę
fachurów
fachury
N. fachurą
fachurami
Ms. fachurze
fachurach
W. fachuro
fachurzy
fachury
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osoby/osób płci żeńskiej, używa się r.ż., M. B. W. lm fachury , D. lm fachur ; gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, M. i W. lm. fachurzy lub fachury , D. i B. lm. fachurów albo r. ż., M. i W. lm fachury , D. lm fachur , B. lm fachury
-
Zob. fach