zesmucić się

  • znaleźć się w stanie psychicznym, charakteryzującym się obniżeniem nastroju, brakiem uśmiechu lub płaczem
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • Było już bardzo późno. Babcia się zesmuciła, że ją opuszczamy, ale obiecaliśmy, że niedługo przyjedziemy.

    źródło: Internet: brainly.pl

    - Tak. Bardzo się zesmucił, jak się z nim rozstałaś. Wiesz, byłaś dla niego ważna.

    źródło: Internet: wattpad.com

    [...] mimo wszystko sądzę, że trzeba mówić o humorze i śmiechu, a przede wszystkim – śmiać się. Polacy się strasznie zesmucili.

    źródło: Anna Leszkowska: Śmiech to... Bielicka!, 2011-12-10 (sprawynauki.edu.pl)

    Wydaje się, jakbyś przechodził przez bunt młodzieńczy. Trochę dziwne zwroty: „bezkresie bezsensu”, „bezładnie pytają” (nie wiem, czy nie chodziło o „bezwładnie”) [...]. Dodając kilka dziwnych zwrotów i „cyniczny uśmiech Boga”, można się zesmucić, a szkoda.

    źródło: NKJP: Internet

    Jak sobie pomyślałam, że ta Julia miała czternaście lat i przeżyła miłość – do której wszyscy nawet dzisiaj wzdychają, choć tyle lat minęło – to mi się smutno zrobiło, ale nie zdążyłam się za bardzo zesmucić, bo zasnęłam szybciej niż mnie ten smutek dopadł.

    źródło: Marta Fox: Agaton-Gagaton, 2012 (books.google.pl)

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zesmucę się
    zesmucimy się
    2 os. zesmucisz się
    zesmucicie się
    3 os. zesmuci się
    zesmucą się

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zesmuciłem się
    +(e)m się zesmucił
    zesmuciłam się
    +(e)m się zesmuciła
    zesmuciłom się
    +(e)m się zesmuciło
    zesmuciliśmy się
    +(e)śmy się zesmucili
    zesmuciłyśmy się
    +(e)śmy się zesmuciły
    2 os. zesmuciłeś się
    +(e)ś się zesmucił
    zesmuciłaś się
    +(e)ś się zesmuciła
    zesmuciłoś się
    +(e)ś się zesmuciło
    zesmuciliście się
    +(e)ście się zesmucili
    zesmuciłyście się
    +(e)ście się zesmuciły
    3 os. zesmucił się
    zesmuciła się
    zesmuciło się
    zesmucili się
    zesmuciły się

    bezosobnik: zesmucono się

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zesmućmy się
    2 os. zesmuć się
    zesmućcie się

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zesmuciłbym się
    bym się zesmucił
    zesmuciłabym się
    bym się zesmuciła
    zesmuciłobym się
    bym się zesmuciło
    zesmucilibyśmy się
    byśmy się zesmucili
    zesmuciłybyśmy się
    byśmy się zesmuciły
    2 os. zesmuciłbyś się
    byś się zesmucił
    zesmuciłabyś się
    byś się zesmuciła
    zesmuciłobyś się
    byś się zesmuciło
    zesmucilibyście się
    byście się zesmucili
    zesmuciłybyście się
    byście się zesmuciły
    3 os. zesmuciłby się
    by się zesmucił
    zesmuciłaby się
    by się zesmuciła
    zesmuciłoby się
    by się zesmuciło
    zesmuciliby się
    by się zesmucili
    zesmuciłyby się
    by się zesmuciły

    bezosobnik: zesmucono by się

    bezokolicznik: zesmucić się

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: zesmuciwszy się

    gerundium: zesmucenie się

    odpowiednik aspektowy: smucić się

  • bez ograniczeń + zesmucić się +
    (że ZDANIE | ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE)
  • Zob. smucić

CHRONOLOGIZACJA:
1882, Juliusz Słowacki, Balladyna, [w:] Dzieła Juljusza Słowackiego, t. 3, books.google.pl
W innych wydaniach „Balladyny” występuje czasownik  zasmucić się .
Data ostatniej modyfikacji: 14.11.2024