urzeczowić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. żywej istocie lub abstraktowi takie cechy, jakie mają przedmioty istniejące materialnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

Chłopom towarzyszyły głód, bieda, ograniczenia wolności, systematyczne podwyższanie pańszczyzny i wchłanianie chłopskiej ziemi. Urzeczowiono ich i odarto z prywatności.

źródło: KWJP: Kacper Leśniewicz: Polska historia niewolnictwa, Przegląd, 2016-04-18

Jak długo jeszcze zwierzęta pozostawać będą w ustroju niewolniczym - urzeczowione, uprzedmiotowione, pozbawione często elementarnych praw do życia, rozwoju, wolności, przestrzeni?

źródło: NKJP: Internet

Wojujące feministki, jak Alice Schwarzer, walczyły też z pornografią jako upodleniem kobiety przez urzeczowienie jej ciała.

źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Rozkosze plugastwa, Polityka, nr 2655, 2008-05-24

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	urzeczowię	urzeczowimy
2 os.	urzeczowisz	urzeczowicie
3 os.	urzeczowi	urzeczowią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	urzeczowiłem +(e)m urzeczowił	urzeczowiłam +(e)m urzeczowiła	urzeczowiłom +(e)m urzeczowiło	urzeczowiliśmy +(e)śmy urzeczowili	urzeczowiłyśmy +(e)śmy urzeczowiły
2 os.	urzeczowiłeś +(e)ś urzeczowił	urzeczowiłaś +(e)ś urzeczowiła	urzeczowiłoś +(e)ś urzeczowiło	urzeczowiliście +(e)ście urzeczowili	urzeczowiłyście +(e)ście urzeczowiły
3 os.	urzeczowił	urzeczowiła	urzeczowiło	urzeczowili	urzeczowiły

bezosobnik: urzeczowiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		urzeczowijmy urzeczówmy
2 os.	urzeczowij urzeczów	urzeczowijcie urzeczówcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	urzeczowiłbym bym urzeczowił	urzeczowiłabym bym urzeczowiła	urzeczowiłobym bym urzeczowiło	urzeczowilibyśmy byśmy urzeczowili	urzeczowiłybyśmy byśmy urzeczowiły
2 os.	urzeczowiłbyś byś urzeczowił	urzeczowiłabyś byś urzeczowiła	urzeczowiłobyś byś urzeczowiło	urzeczowilibyście byście urzeczowili	urzeczowiłybyście byście urzeczowiły
3 os.	urzeczowiłby by urzeczowił	urzeczowiłaby by urzeczowiła	urzeczowiłoby by urzeczowiło	urzeczowiliby by urzeczowili	urzeczowiłyby by urzeczowiły

bezosobnik: urzeczowiono by

bezokolicznik: urzeczowić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

urzeczowiwszy

gerundium: urzeczowienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	urzeczowienie	urzeczowienia
D.	urzeczowienia	urzeczowień
C.	urzeczowieniu	urzeczowieniom
B.	urzeczowienie	urzeczowienia
N.	urzeczowieniem	urzeczowieniami
Ms.	urzeczowieniu	urzeczowieniach
W.	urzeczowienie	urzeczowienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: urzeczowiony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	urzeczowiony	urzeczowiony	urzeczowiony	urzeczowione	urzeczowiona
D.	urzeczowionego	urzeczowionego	urzeczowionego	urzeczowionego	urzeczowionej
C.	urzeczowionemu	urzeczowionemu	urzeczowionemu	urzeczowionemu	urzeczowionej
B.	urzeczowionego	urzeczowionego	urzeczowiony	urzeczowione	urzeczowioną
N.	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowioną
Ms.	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	urzeczowieni	urzeczowieni	urzeczowione	urzeczowione
D.	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowionych
C.	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym	urzeczowionym
B.	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowione
N.	urzeczowionymi	urzeczowionymi	urzeczowionymi	urzeczowionymi
Ms.	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowionych	urzeczowionych

odpowiednik aspektowy: urzeczowiać

Inne uwagi

Zwykle imb lub ger

Pochodzenie

Zob. rzecz