skartabella
skartabell
-
w dawnej Polsce: osoba, której w nieodległej przeszłości oficjalnie nadano szlachectwo, korzystająca tylko z niektórych przywilejów szlacheckich i niemająca prawa piastowania urzędów oraz sprawowania funkcji poselskich
-
- skartabel
- skartabell
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Szlachcic, gdybym go poprosił, odda mi swego chłopa na skartabellę, kościół nigdy.
źródło: Janusz Teodor Dybowski: Hołd pruski, 1974 (books.google.pl)
Choć na polach Grunwaldu trzon wojsk Jagiełły stanowiło rycerstwo, posiadacze włości i zamków, walczyli przecież piesi włodykowie, skartabelle i kmiecie, praojcowie dzisiejszych chłopów i robotników.
źródło: Wacław Polkowski: Pomniki nam nie wystarczą, Głos Nauczycielski, 22.06.1958 (old.mbc.malopolska.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skartabella
skartabelle
ndepr skartabelle
depr D. skartabelli
skartabelli
skartabellów
C. skartabelli
skartabellom
B. skartabellę
skartabelli
skartabellów
N. skartabellą
skartabellami
Ms. skartabelli
skartabellach
W. skartabello
skartabelle
ndepr skartabelle
depr