obskurantyzm

W konsekwencji z jednej strony religijny fundamentalizm, z drugiej postmodernizm, a między nimi wszelkiej maści obskurantyzm, ciemnota i New Age zaczynają narzucać swe standardy publicznej debacie.

źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Tryumf głupoty, Polityka, 2006-01-07

Sęk w tym, że pisarz odniósł właśnie oszałamiający sukces swoją powieścią, w której poddał miażdżącej krytyce obskurantyzm i zaściankowość amerykańskiej prowincji.

źródło: NKJP: Jarosław Klejnocki: Świat według Goffmana, Polityka, 2004-10-30

Pojawiały się co prawda książki i artykuły obciążające szlachtę odpowiedzialnością za utratę niepodległości i oskarżające ją o prywatę, ciemnotę i obskurantyzm, ale sytuacja polityczna sprzyjała raczej „pokrzepianiu serc” niż rozdrapywaniu ran.

źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004

Odpowiedzialność za wychowanie wolnego od obskurantyzmu obywatela, jaką przypisywało sobie państwo socjalistyczne, skłaniała do lansowania nowych wzorców świętowania, pozbawionych sacrum, a więc zgodnych ze świecką obyczajowością.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

[...] w XVIII-wiecznej Hiszpanii słabi oświeceniowcy zmagali się z katolickim obskurantyzmem wspartym na - łagodniejszym niż w XVI-XVII w., ale jednak wciąż obecnym - terrorze inkwizycji, cenzurze i gospodarczej stagnacji.

źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Upiory całkiem świeże, Polityka, 2007-03-17