tembr
rzadziej timbre
-
książk. charakterystyczne dla jakiegoś instrumentu lub głosu brzmienie dźwięku o danej wysokości i natężeniu, pozwalające odróżnić te instrumenty lub głosy od innych
-
- rzadziej timbre
-
[tembr] lub pot. [tempr]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
synonimy: barwa
ton
zabarwienie
hiperonimy: brzmienie
-
- charakterystyczny, ciepły, łagodny, przyjemny; niski, wysoki; kobiecy, męski tembr
- tembr głosu
-
Bartoli [...] ma bardzo charakterystyczną barwę głosu; nawet słabo osłuchani melomani rozpoznają jej tembr po kilku dźwiękach.
źródło: NKJP: Internet
Tembr instrumentu był miękki i falujący [...]. Melodia stawała się coraz żywsza [...].
źródło: NKJP: Paweł Huelle: Weiser Dawidek, 1987
Jedną z czołowych postaci [...] był trębacz Louis Armstrong [...]. Wokalista o charakterystycznym, do dziś niemożliwym do skopiowania tembrze głosu.
źródło: NKJP: Michał Popek: Od źródeł do ragtime'u, Dziennik Polski, 2005-06-18
Peterowi jego głos skojarzył się przelotnie z głosem pewnego dawno zmarłego aktora, przeważnie grywającego w horrorach monstra o martwych twarzach; ale tak kojarzyła mu się większość tembrów nowo przybyłych [...].
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tembr
tembry
D. tembru
tembrów
C. tembrowi
tembrom
B. tembr
tembry
N. tembrem
tembrami
Ms. tembrze
tembrach
W. tembrze
tembry
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ tembr + (KOGO/CZEGO)+ tembr + (CZYJ) -
fr. timbre
alteracja formy *timbne, a to z gr. (biz.) timbanon < gr. (klas.) týmpanon 'bęben'.