timbre
częściej tembr
-
książk. charakterystyczne dla jakiegoś instrumentu lub głosu brzmienie dźwięku o danej wysokości i natężeniu, pozwalające odróżnić te instrumenty lub głosy
-
- częściej tembr
-
[tembr] lub pot. [tempr]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
synonimy: barwa
ton
zabarwienie
hiperonimy: brzmienie
-
- timbre głosu
-
Instrumentem przez Marka Stachowskiego wyróżnionym była wiolonczela. Jej timbre, głęboki i ciemny, stawał się coraz bardziej głosem osobistym kompozytora.
źródło: Mieczysław Tomaszewski: Wolny ptak i smuga cienia, Tygodnik Powszechny (muzyka.onet.pl)
[...] skoro Australia, to i jej sztandarowa „Waltzing Matilda”, którą wszyscy dobrze znają. Tym razem nie na matowy, przejmujący timbre Roda Stewarta czy Toma Waitsa, tylko na głosy krystaliczne [...].
źródło: NKJP: Monika Siemińska: Dźwięki z daleka, Dziennik Bałtycki, 2004-11-22
Aktorka prowadzi emocje widowni jak po sznurku, ma przemyślany, rozpisany w swojej partyturze, wyćwiczony każdy zwrot, gest, zmianę timbre’u głosu.
źródło: NKJP: Jacek Sieradzki: Subiektywny spis aktorów teatralnych, Polityka, 2002-08-10
[...] rozbrajająco nieokreślone okazują się wyczyny Młynarskiego, który dosłownie szaleje na perkusji, z utworu na utwór proponując zupełnie inny zestaw timbre’ów i wariacji na temat rytmu.
źródło: Michał Pudło: Pole Radom, 2014-07-24 (screenagers.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. timbre
timbre’y
D. timbre’u
timbre’ów
C. timbre’owi
timbre’om
B. timbre
timbre’y
N. timbre’em
timbre’ami
Ms. timbrze
timbre’ach
W. timbrze
timbre’y
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ timbre + (KOGO/CZEGO)+ timbre + (CZYJ) -
Por. tembr
W postaci: timbr