opanować - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

poznać coś w takim stopniu, aby móc sprawnie wykorzystywać nabytą wiedzę lub umiejętność

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

nauczyć się
przyswoić
wyuczyć się

uczeń opanował coś
opanować grę, instrument, jazdę, język, obsługę czegoś; materiał, tekst, wiadomości, wiedzę, zagadnienia; metodę, rzemiosło, system, sztukę czegoś, tajniki czegoś, technikę czegoś, technologię, umiejętność, warsztat, zdolność, znajomość czegoś; podstawy czegoś, zasady czegoś
opanować coś do perfekcji; opanować coś w jakimś stopniu
opanować coś dobrze, doskonale, nieźle, perfekcyjnie, sprawnie, znakomicie; łatwo, szybko; z trudem
móc, musieć opanować

	Młodzi ludzie z zagranicy [...] zanim podejmą studia w naszym kraju, muszą opanować język polski, w szczególności słownictwo specjalistyczne [...]. źródło: NKJP: (OLA): Nieznany opłatek, Dziennik Polski, 2000-12-12
	Człowiek, który opanował technikę szybkiego czytania, chwyta od razu całe frazy, zdania, linijki. źródło: NKJP: Wojciech Starzyński: Komputer kwantowy, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1998-10-02
	[...] w swojej centrali firma ma wielką farbiarnię i do perfekcji opanowała sztukę barwienia gotowych wyrobów zamiast przędzy. źródło: NKJP: Joanna Solska: Szycie jest piękne, Polityka, 2003-07-05
	[...] Niemcy wnieśli tak ważne nowości, jak wysunięcie broni maszynowej do przodu, przed czoło własnych oddziałów. Potem pierwsi opanowali zasady wojny pozycyjnej. źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opanowałem +(e)m opanował	opanowałam +(e)m opanowała	opanowałom +(e)m opanowało	opanowaliśmy +(e)śmy opanowali	opanowałyśmy +(e)śmy opanowały
2 os.	opanowałeś +(e)ś opanował	opanowałaś +(e)ś opanowała	opanowałoś +(e)ś opanowało	opanowaliście +(e)ście opanowali	opanowałyście +(e)ście opanowały
3 os.	opanował	opanowała	opanowało	opanowali	opanowały

bezosobnik: opanowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		opanujmy
2 os.	opanuj	opanujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opanowałbym bym opanował	opanowałabym bym opanowała	opanowałobym bym opanowało	opanowalibyśmy byśmy opanowali	opanowałybyśmy byśmy opanowały
2 os.	opanowałbyś byś opanował	opanowałabyś byś opanowała	opanowałobyś byś opanowało	opanowalibyście byście opanowali	opanowałybyście byście opanowały
3 os.	opanowałby by opanował	opanowałaby by opanowała	opanowałoby by opanowało	opanowaliby by opanowali	opanowałyby by opanowały

bezosobnik: opanowano by

bezokolicznik: opanować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: opanowawszy

gerundium: opanowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: opanowany

odpowiednik aspektowy: opanowywać

Rz_osobowy

+

opanować

+

CO

Zob. panować