zburzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zniszczyć budowlę, rozbijając ją na kawałki

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

czynności związane z budową

bomba zburzyła
zburzenie Bastylii, Jerozolimy, Troi; muru
zburzyć cerkiew, dom, dzielnicę, kościół, meczet, pałac, piec, pomnik, posąg, synagogę, ścianę, świątynię, wieżę, zabudowania, zamek
zburzyć doszczętnie, na wpół
zburzony budynek, most; zburzone domy, miasto; częściowo zburzony; rocznica zburzenia; zburzony przez hitlerowców, Niemców, Szwedów

	Podczas powstania warszawskiego dom zburzyła bomba. źródło: NKJP: Beata Pawlak: Reportaż, Gazeta Wyborcza, 1994-10-21
	Budowle sypią się, bo wykonane zostały wiele lat temu według anachronicznych technologii i nie remontowane dożywają teraz swoich dni. Najlepiej byłoby je zburzyć i postawić od nowa [...]. źródło: NKJP: Najlepiej zburzyć, Życie Warszawy, 2001
	Gdy w 1980 r. byłem w NRD, Niemcy mówili mi, że zburzą mur w Berlinie. Musieli poczekać jeszcze dziewięć lat. źródło: NKJP: Monika Słowakiewicz, Algier Xxdash Tizi-ouzou: Algierczycy pierwszy raz wybierają demokratyczny parlament, Gazeta Wyborcza, 1997-06-06
	Karczmę jej ojca zburzono już po wojnie. Na jej miejscu stoi dziś prywatny dom. źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Wyspiańskiemu pyski zbiję, Polityka, 2000-11-18

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zburzyłem +(e)m zburzył	zburzyłam +(e)m zburzyła	zburzyłom +(e)m zburzyło	zburzyliśmy +(e)śmy zburzyli	zburzyłyśmy +(e)śmy zburzyły
2 os.	zburzyłeś +(e)ś zburzył	zburzyłaś +(e)ś zburzyła	zburzyłoś +(e)ś zburzyło	zburzyliście +(e)ście zburzyli	zburzyłyście +(e)ście zburzyły
3 os.	zburzył	zburzyła	zburzyło	zburzyli	zburzyły

bezosobnik: zburzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zburzmy
2 os.	zburz	zburzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zburzyłbym bym zburzył	zburzyłabym bym zburzyła	zburzyłobym bym zburzyło	zburzylibyśmy byśmy zburzyli	zburzyłybyśmy byśmy zburzyły
2 os.	zburzyłbyś byś zburzył	zburzyłabyś byś zburzyła	zburzyłobyś byś zburzyło	zburzylibyście byście zburzyli	zburzyłybyście byście zburzyły
3 os.	zburzyłby by zburzył	zburzyłaby by zburzyła	zburzyłoby by zburzyło	zburzyliby by zburzyli	zburzyłyby by zburzyły

bezosobnik: zburzono by

bezokolicznik: zburzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zburzywszy

gerundium: zburzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zburzony

odpowiednik aspektowy: burzyć

+

zburzyć

+

CO

Zob. burzyć