-
książk.
istota duchowa, która zgodnie z wiarą żydów, muzułmanów i chrześcijan spowodowała powstanie świata
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
-
-
- cud, dar, drogi, dzieło; działanie, interwencja, wyroki, zrządzenie; łaska, narzędzie; opieka, pomoc; dłoń, ręka; rola, wola; znak Opatrzności
- wiara w Opatrzność
- Opatrzność czuwa nad kimś, pomaga, pozwoliła komuś coś robić, sprawi coś, uchroniła kogoś przed czymś, zesłała /zsyła komuś kogoś
- być wdzięcznym, dziękować, podziękować Opatrzności
- liczyć, zdać się na Opatrzność; wierzyć w Opatrzność
-
|
[...]powołanie przez konklawe na papieża właśnie jego, stosunkowo mało znanego purpurata z „dalekiego kraju”, jak sam powiedział, zwracając się bezpośrednio po wyborze do tłumów zgromadzonych na placu św. Piotra, było dziełem Opatrzności, która powierzyła mu tę misję.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
|
|
Wychodząc z założenia, że światem rządzi Opatrzność pisarze chrześcijańscy dowodzili, że najazdy barbarzyńców były początkowo ostrzeżeniem, a gdy to nie poskutkowało - stały się karą za grzechy.
źródło: NKJP: Waldemar Ceran: Historia i bibliografia rozumowan bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999
|
|
Na kilka dni przed wymarszem z Krakowa pod Wiedeń, król z małżonką Marią Kazimierą uczestniczył w uroczystościach kościelnych, mających na celu uproszenie szczególnej łaski Opatrzności dla siebie, syna Jakuba i swych wojsk.
źródło: NKJP: Michał Rożek: Symbolika i magia Krakowa, 2000
|
|
W plagach spadających z niebios dostrzegano naturalną konsekwencję ludzkiego działania i zaniechania. Wszystko to wynikało z zakorzenionego od średniowiecza interwencyjnego pojmowania roli Opatrzności, mającej moc karania i nagradzania.
źródło: NKJP: Dwa trzęsienia ziemi, Dziennik Polski - Pejzaż, 2001-06-02
|
|
Otrzymanie nagrody zbiegło się z rozpoczęciem działalności otwartego ponownie domu rekolekcyjnego w Częstochowie. Był to dla mnie znak Opatrzności, że rekolekcje ignacjańskie są w Polsce potrzebne.
źródło: NKJP: Jan Paulas, Cezary Sękalski: Oni nas stworzyli, 2002
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
Opatrzność
|
Opatrzności
|
|
D. |
Opatrzności
|
Opatrzności
|
|
|
|
C. |
Opatrzności
|
Opatrznościom
|
|
B. |
Opatrzność
|
Opatrzności
|
|
N. |
Opatrznością
|
Opatrznościami
|
|
Ms. |
Opatrzności
|
Opatrznościach
|
|
W. |
Opatrzności
|
Opatrzności
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik abstrakcyjny z przyrostkiem -ość od dawnego opatrzny ( st.pol. też opatrny) 'oględny, ostrożny, roztropny, przezorny, przewidujący, zapobiegliwy; opatrzony, zabezpieczony, zaopatrzony', będącego przymiotnikiem odczasownikowym od opatrzyć 'zadbać, zatroszczyć się o kogoś; zapobiec, obejrzeć, spostrzec; sprawić, obmyślić, załatwić'; zob. patrzeć
CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SKN
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2011