ktoś wyszczerzył zęby

  • ktoś uśmiechnął się szeroko, odsłaniając przy tym swoje zęby
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

    • ktoś wyszczerzył zęby w uśmiechu
    • ktoś wyszczerzył zęby fałszywie
  • Kurtyzana obdarzyła go ślicznym uśmiechem. Eustachy von Rochow też podjechał. I też wyszczerzył zęby.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Panienka opuściła bardzo kolorowy magazyn, popatrzyła na mnie niepewnie, a potem wyszczerzyła zęby. Mimo wszystko dałem się zaskoczyć: i tu miała metal. - ...bry - wymruczała. Po czym, ku obustronnej uldze, darowała sobie uśmiech.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008

    – Panie Kostyrko, tyle razy panu tłumaczyłem, że nie nazywam się Anioł. – Ale to do pana pasuje. I Kostyrko wyszczerzył zęby, jakby nie wyobrażał sobie lepszego rozpoczęcia dnia od wzniesienia okrzyku: „Witam, panie Anioł!”

    źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006

    - Prawda to! Prawda! - skwapliwie przyznał mi don Esteban, który nagle przyjaźnie wyszczerzył zęby do mnie.

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1974

    Masz swoją kobietę za kretynkę, do której wystarczy wyszczerzyć zęby, a ona już leci na seks w toalecie męskiej?

    źródło: NKJP: Internet

  • typ frazy: fraza czasownikowa

    dk, npch; odmienny:  wyszczerzyć 

    odpowiednik aspektowy: ktoś szczerzy zęby

  • bez ograniczeń + ktoś wyszczerzył zęby +
    (do KOGO)
Data ostatniej modyfikacji: 04.11.2013