ktoś wyszczerzył zęby
-
ktoś uśmiechnął się szeroko, odsłaniając przy tym swoje zęby
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- ktoś wyszczerzył zęby w uśmiechu
- ktoś wyszczerzył zęby fałszywie
-
Kurtyzana obdarzyła go ślicznym uśmiechem. Eustachy von Rochow też podjechał. I też wyszczerzył zęby.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Panienka opuściła bardzo kolorowy magazyn, popatrzyła na mnie niepewnie, a potem wyszczerzyła zęby. Mimo wszystko dałem się zaskoczyć: i tu miała metal. - ...bry - wymruczała. Po czym, ku obustronnej uldze, darowała sobie uśmiech.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
– Panie Kostyrko, tyle razy panu tłumaczyłem, że nie nazywam się Anioł. – Ale to do pana pasuje. I Kostyrko wyszczerzył zęby, jakby nie wyobrażał sobie lepszego rozpoczęcia dnia od wzniesienia okrzyku: „Witam, panie Anioł!”
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006
- Prawda to! Prawda! - skwapliwie przyznał mi don Esteban, który nagle przyjaźnie wyszczerzył zęby do mnie.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1974
Masz swoją kobietę za kretynkę, do której wystarczy wyszczerzyć zęby, a ona już leci na seks w toalecie męskiej?
źródło: NKJP: Internet
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, npch; odmienny: wyszczerzyćodpowiednik aspektowy: ktoś szczerzy zęby
-
+ ktoś wyszczerzył zęby + (do KOGO)