odroczyć
-
urzęd. odłożyć wykonanie czegoś na później
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości czasu
upływ czasu
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
urzędy i ich funkcjonowanie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
sąd -
- sąd, sejm, marszałek odroczył; kolegium odroczyło
- odroczyć debatę, dyskusję; obrady, posiedzenie, proces, rozprawę; głosowanie, ogłoszenie; decyzję; rozpoczęcie, zakończenie; wejście w życie; dług, opłatę, płatność, podatek, spłatę; karę, wyrok; egzekucję; wykonanie; służbę; sprawę; termin
- bezterminowo, ponownie odroczyć
- postanowić odroczyć; ulec odroczeniu
- możliwość; okres, termin odroczenia
-
Rząd odroczył wdrożenie tej ustawy, tłumacząc się względami technicznymi, koniecznością zorganizowania odpowiednich struktur, służb do obsługi tego dość złożonego mechanizmu, dotyczącego przecież setek tysięcy, jak mniemam, osób.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 29.05.1996
Zarząd Miasta postanowił odroczyć decyzję w sprawie powołania dzielnicowych komisji wyborczych, ich przewodniczących, zastępców i sekretarzy.
źródło: NKJP: Znajomi królika..., Dziennik Polski, 1998-08-18
Dowiedzieliśmy się, że powodzianie mogą liczyć w tym banku na znacznie odroczone spłaty kredytów i odsetek od nich.
źródło: NKJP: Anna Mackiewicz: Pomoc dla powodzian, Gazeta Wyborcza, 1997-07-16
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. odroczę
odroczymy
2 os. odroczysz
odroczycie
3 os. odroczy
odroczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. odroczyłem
+(e)m odroczył
odroczyłam
+(e)m odroczyła
odroczyłom
+(e)m odroczyło
odroczyliśmy
+(e)śmy odroczyli
odroczyłyśmy
+(e)śmy odroczyły
2 os. odroczyłeś
+(e)ś odroczył
odroczyłaś
+(e)ś odroczyła
odroczyłoś
+(e)ś odroczyło
odroczyliście
+(e)ście odroczyli
odroczyłyście
+(e)ście odroczyły
3 os. odroczył
odroczyła
odroczyło
odroczyli
odroczyły
bezosobnik: odroczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. odroczmy
2 os. odrocz
odroczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. odroczyłbym
bym odroczył
odroczyłabym
bym odroczyła
odroczyłobym
bym odroczyło
odroczylibyśmy
byśmy odroczyli
odroczyłybyśmy
byśmy odroczyły
2 os. odroczyłbyś
byś odroczył
odroczyłabyś
byś odroczyła
odroczyłobyś
byś odroczyło
odroczylibyście
byście odroczyli
odroczyłybyście
byście odroczyły
3 os. odroczyłby
by odroczył
odroczyłaby
by odroczyła
odroczyłoby
by odroczyło
odroczyliby
by odroczyli
odroczyłyby
by odroczyły
bezosobnik: odroczono by
bezokolicznik: odroczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: odroczywszy
gerundium: odroczenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odroczenie
odroczenia
D. odroczenia
odroczeń
C. odroczeniu
odroczeniom
B. odroczenie
odroczenia
N. odroczeniem
odroczeniami
Ms. odroczeniu
odroczeniach
W. odroczenie
odroczenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: odroczony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. odroczony
odroczony
odroczony
odroczone
odroczona
D. odroczonego
odroczonego
odroczonego
odroczonego
odroczonej
C. odroczonemu
odroczonemu
odroczonemu
odroczonemu
odroczonej
B. odroczonego
odroczonego
odroczony
odroczone
odroczoną
N. odroczonym
odroczonym
odroczonym
odroczonym
odroczoną
Ms. odroczonym
odroczonym
odroczonym
odroczonym
odroczonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. odroczeni
odroczeni
odroczone
odroczone
D. odroczonych
odroczonych
odroczonych
odroczonych
C. odroczonym
odroczonym
odroczonym
odroczonym
B. odroczonych
odroczonych
odroczonych
odroczone
N. odroczonymi
odroczonymi
odroczonymi
odroczonymi
Ms. odroczonych
odroczonych
odroczonych
odroczonych
odpowiednik aspektowy: odraczać
-
Rz osobowy + odroczyć + CO -
Czasownik odrzeczownikowy od rok ; zob. rok
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP