ucieszyć
-
sprawić, że ktoś dozna uczucia radości
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- prezent, sukces ucieszył; decyzja ucieszyła; zwycięstwo ucieszyło kogoś
- ucieszyć fanów, kibiców, klientów, mieszkańców, miłośników, trenera
- ucieszyć kogoś prezentem
-
Znał każdy jej uśmiech, każdy gest. Wiedział, co by ją ucieszyło, co zasmuciło.
źródło: NKJP: Monika Rakusa: Baśnie dla Antosia, 2010
Ich widok ogromnie mnie ucieszył.
źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
Dzień zrobił się dżdżysty i osada, mimo wiosennej zieleni drzemiąca w zakisłym powietrzu, nie ucieszyła mnie swą urodą.
źródło: KWSJP: Henryk Panas: Na rozstajnych drogach, 1974
[...] pewnie niejednego narciarza ucieszy, że w folderze „Powiat bielski. Turystyka” zamieszczono szczegółową mapkę tras narciarskich.
źródło: NKJP: ŁU: Reklama dla Beskidów, Trybuna Śląska, 2001-10-13
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ucieszę
ucieszymy
2 os. ucieszysz
ucieszycie
3 os. ucieszy
ucieszą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ucieszyłem
+(e)m ucieszył
ucieszyłam
+(e)m ucieszyła
ucieszyłom
+(e)m ucieszyło
ucieszyliśmy
+(e)śmy ucieszyli
ucieszyłyśmy
+(e)śmy ucieszyły
2 os. ucieszyłeś
+(e)ś ucieszył
ucieszyłaś
+(e)ś ucieszyła
ucieszyłoś
+(e)ś ucieszyło
ucieszyliście
+(e)ście ucieszyli
ucieszyłyście
+(e)ście ucieszyły
3 os. ucieszył
ucieszyła
ucieszyło
ucieszyli
ucieszyły
bezosobnik: ucieszono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ucieszmy
2 os. uciesz
ucieszcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ucieszyłbym
bym ucieszył
ucieszyłabym
bym ucieszyła
ucieszyłobym
bym ucieszyło
ucieszylibyśmy
byśmy ucieszyli
ucieszyłybyśmy
byśmy ucieszyły
2 os. ucieszyłbyś
byś ucieszył
ucieszyłabyś
byś ucieszyła
ucieszyłobyś
byś ucieszyło
ucieszylibyście
byście ucieszyli
ucieszyłybyście
byście ucieszyły
3 os. ucieszyłby
by ucieszył
ucieszyłaby
by ucieszyła
ucieszyłoby
by ucieszyło
ucieszyliby
by ucieszyli
ucieszyłyby
by ucieszyły
bezosobnik: ucieszono by
bezokolicznik: ucieszyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: ucieszywszy
gerundium: ucieszenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ucieszenie
ucieszenia
D. ucieszenia
ucieszeń
C. ucieszeniu
ucieszeniom
B. ucieszenie
ucieszenia
N. ucieszeniem
ucieszeniami
Ms. ucieszeniu
ucieszeniach
W. ucieszenie
ucieszenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: ucieszony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ucieszony
ucieszony
ucieszony
ucieszone
ucieszona
D. ucieszonego
ucieszonego
ucieszonego
ucieszonego
ucieszonej
C. ucieszonemu
ucieszonemu
ucieszonemu
ucieszonemu
ucieszonej
B. ucieszonego
ucieszonego
ucieszony
ucieszone
ucieszoną
N. ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
ucieszoną
Ms. ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
ucieszonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ucieszeni
ucieszeni
ucieszone
ucieszone
D. ucieszonych
ucieszonych
ucieszonych
ucieszonych
C. ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
ucieszonym
B. ucieszonych
ucieszonych
ucieszonych
ucieszone
N. ucieszonymi
ucieszonymi
ucieszonymi
ucieszonymi
Ms. ucieszonych
ucieszonych
ucieszonych
ucieszonych
-
+ ucieszyć + KOGO + (CZYM)(to), że ZDANIE + ucieszyć + KOGO -
psł. *utěšiti 'uspokoić, uśmierzyć, ukoić; dodać otuchy, pocieszyć; sprawić radość, uradować'
Zob. cieszyć