-
2.
to, o czym mowa, nie jest chciane przez tę osobę -
wykładnik przeciwstawienia
-
(quasi)synonimy: na przekór
na złość
-
Chłopak postąpi wbrew niemu, wyjedzie do Anglii, ale okupi to wkrótce załamaniem nerwowym.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Michael Collins zwyciężył w Wenecji, Gazeta Wyborcza, 1996-09-09
I on także - wbrew sobie - kochał ją...
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1996
I zacząłem jej wyliczać same takie, na które mnie matka między ludźmi po kryjomu przepychała, a często wbrew ojcu: - Na Wrzosie byłem, na Kurierze carskim, na Pani Walewskiej…
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Kto po latach przeczyta tę książkę będzie przekonany, że z nich dwojga to on był genialny, to on rządził domem w sposób niesłychanie mądry, przewidujący, często wbrew żonie, która była uosobieniem kobiecości, a więc delikatna, z tym instynktem kobiecym, słyszałam jak to podkreślał, instynktem, subtelnością i tak dalej, a więc nie - rozumem.
źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
W niektórych kołach, wbrew cesarzowi, który stał mocno na stanowisku dualizmu i nienaruszalności konstytucji, zaczęto myśleć o zupełnej przebudowie monarchii.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1994
-
część mowy: przyimek
-
wbrew KOMUŚ szyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Od wyrażenia przyimkowego w brew , początkowo w znaczeniu dosłownym '(brwią) w brew' (jak oko w oko), 'prosto w oczy, wprost, bez ogródek, obcesowo', 'na przeciw komuś, czemuś; na przekór'