-
1.
książk. to, o czym mowa, ma cechę w takim stopniu, że powiedzieć o tym cokolwiek mniej byłoby złe -
wykładnik doboru wyrażenia
-
- No, tak - powiedział sędzia Romnicki i już chciał zakończyć rozmowę, lecz nagle odczuł podwójną przykrość. Że będzie musiał się rozstać z tym miłym, milczącym dzieckiem. I że dolega mu coś ważnego, jakiś niepokój, gorycz lub zgoła rozczarowanie.
źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1990
Albo Nikołaj Iwanowicz Azimow doświadczył czegoś na kształt życzeniowej halucynacji, albo nastąpiło nieoczekiwane i zgoła nadprogramowe spotkanie z Białą Damą Białego Domku, czego nie można wykluczyć, chociaż Kola nie miał pojęcia o legendach Łazienkowskiego parku.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
Ale chociaż polityczna władza nad Medo-Persją przeszła niepodzielnie w ręce Persów, to jednak nie zepchnięto Medów na margines życia społecznego, i w nowej rzeczywistości odgrywali oni zgoła niepoślednią rolę.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Rzeczy ostateczne człowieka i świata: eschatologia Zaratusztrianizmu, 2005
Natomiast kiedy to piszę, czuję na piersiach chłód lufy pistoletu, kieszenie mam wypchane magazynkami nabojów i zgoła niewyobrażalnymi zwiastunami mordu.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek, Wolna Trybuna, 1999
Brońcia przenosi wzrok z jej twarzy tryskającej humorem na stężały profil Szczęsnego, widzi, że tych dwojga ona, Brońcia z piątej klasy, zgoła nie obchodzi, i sposępniała idzie w stronę drzwi.
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
-
część mowy: partykuła
podklasa: uściślająca
-
zgoła _ ograniczenia zakresu użycia:nie z Cz. t. rozk.szyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Uniwerbizowane wyrażenie przysłówkowe z goła ; zob. goły