pierdolić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wulg. mówić coś głupiego, nieprawdziwego lub w taki sposób albo na taki temat, który budzi niechęć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	synonimy:	chromolić chrzanić ktoś pieprzy w bambus pieprzyć
	hiperonimy:	mówić

	- Mam iść do biura? - Tak. Ja nie wiem, kiedy wrócę. Jeżeli wrócę. - Nie pierdol głupot. źródło: NKJP: Jacek Rębacz: Zakopane: sezon na samobójców, 2006
	– Słyszałeś, co ten pokurcz pierdolił? – Dopiero na zapleczu Gocha staje się sobą. – Pytał ją, czy jest mężatką. źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Zwał, 2004
	Zostaliśmy sami z kapitanem. – Myślę, że ma pan niewłaściwe pojęcie… – Przestań pierdolić! – odezwałem się zmęczonym tonem. – Mam w dupie, co myślisz. źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Hell-P: Esensja, 2008-04
	Człowiek się stara, pracuje, cała noc na marnację idzie, a on ci pierdoli „proszę się wycofać” źródło: NKJP: Michał Olszewski: Chwalcie łąki umajone, 2005
	A Ty czego jęczysz ? masz coś ciekawego do powiedzenia, to mów, a nie będziesz mi tu pierdzielił o powadze, kiedy cały ten zasrany świat nie chce być w ogóle poważny, ok ? źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pierdoliłem +(e)m pierdolił	pierdoliłam +(e)m pierdoliła	pierdoliłom +(e)m pierdoliło	pierdoliliśmy +(e)śmy pierdolili	pierdoliłyśmy +(e)śmy pierdoliły
2 os.	pierdoliłeś +(e)ś pierdolił	pierdoliłaś +(e)ś pierdoliła	pierdoliłoś +(e)ś pierdoliło	pierdoliliście +(e)ście pierdolili	pierdoliłyście +(e)ście pierdoliły
3 os.	pierdolił	pierdoliła	pierdoliło	pierdolili	pierdoliły

bezosobnik: pierdolono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę pierdolił będę pierdolić	będę pierdoliła będę pierdolić	będę pierdoliło będę pierdolić	będziemy pierdolili będziemy pierdolić	będziemy pierdoliły będziemy pierdolić
2 os.	będziesz pierdolił będziesz pierdolić	będziesz pierdoliła będziesz pierdolić	będziesz pierdoliło będziesz pierdolić	będziecie pierdolili będziecie pierdolić	będziecie pierdoliły będziecie pierdolić
3 os.	będzie pierdolił będzie pierdolić	będzie pierdoliła będzie pierdolić	będzie pierdoliło będzie pierdolić	będą pierdolili będą pierdolić	będą pierdoliły będą pierdolić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pierdolmy
2 os.	pierdol	pierdolcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pierdoliłbym bym pierdolił	pierdoliłabym bym pierdoliła	pierdoliłobym bym pierdoliło	pierdolilibyśmy byśmy pierdolili	pierdoliłybyśmy byśmy pierdoliły
2 os.	pierdoliłbyś byś pierdolił	pierdoliłabyś byś pierdoliła	pierdoliłobyś byś pierdoliło	pierdolilibyście byście pierdolili	pierdoliłybyście byście pierdoliły
3 os.	pierdoliłby by pierdolił	pierdoliłaby by pierdoliła	pierdoliłoby by pierdoliło	pierdoliliby by pierdolili	pierdoliłyby by pierdoliły

bezosobnik: pierdolono by

bezokolicznik: pierdolić

imiesłów przysłówkowy współczesny: pierdoląc

gerundium: pierdolenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: pierdolący

imiesłów przymiotnikowy bierny: pierdolony

Rz_osobowy	+	pierdolić	+	CO
Rz_osobowy	+	pierdolić	+	MOWA WPROST

Czasownik z intensyfikującym przyrostkiem -ol- od pierdzieć ; pierwotne znaczenie 'mocno, intensywnie pierdzieć'; zob. pierdzieć