potwornie II

I
  • w tak znacznym stopniu, że mówiący ocenia to negatywnie
  • wykładnik stopnia cechy

  • Wszyscy prosili ją do tańca, a ja byłem potwornie zazdrosny.

    źródło: NKJP: Joanna Cieśla: Pani ministra, Polityka, 2004-05-08

    Na dodatek była potwornie wściekła, że wyrwałem się z domu podczas jej nieobecności.

    źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

    – W jakim celu pan go nabył? – odniosłem wrażenie, że szukają czegoś po omacku, to pytanie było przecież potwornie głupie.

    źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008

    Ale moim dzieciom, które zaczynają kariery, jest potwornie trudno. Jak nie ma wzrostu, ciężko jest wejść na rynek pracy i podjąć konkurencję, nawet jeżeli jest się dobrze wykształconym i konkurencyjnym.

    źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Rynek nas nie wyręczy, Polityka, 2005-10-29

    Dopiero teraz zaczynam sobie uświadamiać, jak potwornie dużo wysiłku mnie to kosztowało.

    źródło: NKJP: Jarosław Makowski: Kobiety uczą Kościół, 2007

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • potwornie _
    Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna
    szyk: stały: antepozycja
  • Zob.  potwór 

CHRONOLOGIZACJA:
Zob.  potwornie I 
Data ostatniej modyfikacji: 23.01.2019